Πέμπτη, Δεκεμβρίου 29, 2011

SENKI - ΣΚΙΕΣ - СЕНКИ

 

Trailer της ταινίας “ΣΚΙΕΣ” με υπότιτλους στα ελληνικά.

Πρόκειται για τη βραβευμένη δημιουργία του Μακεδόνα σκηνοθέτη Μίλτσο Μαντσέφσκι με τίτλο «Σκιές», που έχει μεν βρει διανομή στην Ελλάδα, αλλά παραμένει άγνωστο αν και πότε θα βγει στις αίθουσες.

Είναι  ένα καλοφτιαγμένο ερωτικό θρίλερ φαντασμάτων. Αλλά όχι... οποιωνδήποτε φαντασμάτων.

Η ταινία εστιάζει στην ψυχοσύνθεση του ήρωα, ο οποίος μόλις στο τέλος συνειδητοποιεί πως καλείται να δώσει λύση στο δράμα των βασανισμένων αυτών ψυχών. Διότι τα φαντάσματα αυτά, που στοιχειώνουν την καθημερινότητά του ύστερα από ένα αυτοκινητιστικό δυστύχημα, δεν βρίσκουν λύτρωση. Οι τάφοι τους έχουν συληθεί και τα κόκαλά τους έχουν κλαπεί... Το μότο, άλλωστε, που συνοδεύει το τρέιλερ είναι «Μερικές φορές οι πεθαμένοι μιλούν πιο δυνατά από τους ζωντανούς».

Η ταινία αν και υποβλήθηκε στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, δεν εντάχθηκε στο πρόγραμμά του.

Την Πέμπτη 29/12/2011 και ώρα 21:00 θα παρακολουθήσετε την ταινία του Milcho MAnchevski, "СЕНКИ (Σκιές)", με Ελληνικούς υπότιτλους στο WEB TV (Διαδικτυακή Τηλεόραση) Macedonian Culture (κλικ εδώ).

Ο Μίλτσο Μαντσέφκσι είναι Μακεδόνας σκηνοθέτης. Οι ταινίες του έχουν κόψει εκατομμύρια εισιτήρια, και έχουν βγει εκτός συνόρων, χαρίζοντάς του σημαντικές διεθνείς βραβεύσεις. Σήμερα διδάσκει κινηματογράφο σε πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης.

Πέμπτη, Δεκεμβρίου 22, 2011

ΚΟΛΕΔΕ ΜΠΑΜΠΟ! ΚΟΛΕΔΕ!







ΚΟΛΕΔΕ ΜΠΑΜΠΟ! ΚΟΛΕΔΕ!
ΝΟΒΑ ΖΖΙΒΑ ΖΝΤΡΑΒΑ ΓΚΟΔΙΝΑ
ΟΒΑΑ ΚΟΥΙΚΙΑ ΜΠΟΓΑΤΑ
ΓΚΟΛΕΜ ΓΚΛΑΣ ΝΑ ΝΙΒΑ
ΓΚΟΛΕΜ ΓΚΡΟΣ ΝΑ ΛΟΖΑ
ΖΖΛΤ ΜΑΙΜΟΥΝ ΝΑ ΛΕΣΑ
ΚΟΛΕΔΕ ΜΠΑΜΠΟ, ΚΟΛΕΔΕ!!!
= = = =
Σχετικά με το πανάρχαιο προχριστιανικό έθιμο ΚΟΛΕΔΕ ΜΠΑΜΠΟ, το οποίο παραμένει ολοζώντανο μέχρι σήμερα,  διαβάστε περισσότερα εδώ.
 
.

Τρίτη, Δεκεμβρίου 20, 2011

Real FM - Νίκος Χατζηνικολάου

 

Για όσους πραγματικά δεν κατάλαβαν αλλά και για όσους κατάλαβαν και κάνουν πως δεν κατάλαβαν, ο δημοσιογράφος Νίκος Χατζηνικολάου εξηγεί την Απόφαση του Δικαστηρίου της Χάγης σχετικά με το βέτο του Βουκουρεστίου. Real FM 6 Δεκεμβρίου 2011.

Ολόκληρη την ραδιοφωνική εκπομπή μπορείτε να την ακούσετε κάνοντας κλικ εδώ: http://www.real.gr/DefaultArthro.aspx?page=arthro&id=109605&catID=64

Περίληψη της απόφασης του Δικαστηρίου της Χάγης, μεταφρασμένη στα ελληνικά, μπορείτε να διαβάσετε κάνοντας κλικ εδώ: http://elawyer.blogspot.com/2011/12/blog-post_9795.html

Δευτέρα, Δεκεμβρίου 19, 2011

Δημήτρης Ψαρράς – Ρατσισμός (πολιτικό παρασκήνιο για τη δίκη των ρατσιστικών συνθημάτων των ΟΥΚ στην “Ελευθεροτυπία” 2011-12-19)

 

Ο Δημήτρης Ψαρράς, εκ των φορέων του “Ιού“, σε ένα σχόλιο από τα “Πολιτικά παρασκήνια” της εφημερίδας “Ελευθεροτυπία” της Δευτέρας 19 Δεκεμβρίου 2011, με θέμα τη δίκη για τα ρατσιστικά συνθήματα των ΟΥΚ στην παρέλαση της 25ης Μαρτίου 2010, με τίτλο “Ρατσισμός“.

Σκίτσο του Θανάση Πέτρο

Ρατσισμός

Το θέατρο του παραλόγου ζούμε στο Ναυτοδικείο Πειραιά, όπου διεξάγεται η δίκη των ΟΥΚ για τα ρατσιστικά συνθήματα της παρέλασης στις 25 Μαρτίου 2010.

Ενώ οι κατηγορούμενοι αρνούνται την κατηγορία και καταδικάζουν ως ρατσιστικό το περιεχόμενο των συνθημάτων, οι συγκεντρωμένοι οπαδοί τους φωνάζουν ανάλογα συνθήματα στο πεζοδρόμιο και ορισμένοι απειλούν ανοιχτά μάρτυρες κατηγορίας και συνηγόρους πολιτικής αγωγής, φτάνοντας ακόμα και σε χειροδικία.

Τα ακροδεξιά ιστολόγια βιάστηκαν μάλιστα να ανακοινώσουν, ψευδώς, ότι την Παρασκευή «συνελήφθη» ο δημοσιογράφος της «Ε» Δημήτρης Αγγελίδης, ο οποίος έχει τραβήξει το βίντεο-ντοκουμέντο.

 

Μετά την αποβολή από το δικαστήριο ομάδας Χρυσαυγιτών, πρωταγωνιστής στα επεισόδια σε βάρος του δικηγόρου Θανάση Τάρτη και του μάρτυρα Παναγιώτη Δημητρά ήταν στέλεχος του ΛΑΟΣ, ενθαρρημένο προφανώς από την παρουσία του κόμματός του στην κυβέρνηση. Ο ΛΑΟΣ ήταν το μόνο κόμμα που είχε επιδοκιμάσει τα ρατσιστικά συνθήματα, θεωρώντας ότι «μέχρι πρότινος αποτελούσαν τη σημαία του έθνους»!!!

Η δίκη συνεχίζεται αύριο το πρωί για να διαπιστώσουμε αν ανήκει στα πατριωτικά καθήκοντα των ειδικών δυνάμεων η εκφώνηση κατά τη διάρκεια παρέλασης συνθημάτων όπως το «Ελληνας γεννιέσαι, δεν γίνεσαι ποτέ, το αίμα σου θα χύσουμε, γουρούνι Αλβανέ».

Δ.Ψ.

Ακούστε τις δηλώσεις του Θανάση Τάρτη εδώ.

 

= = = =

Αναδημοσίευση από το blog

XYZ Contagion Στιγμές και όψεις της ελληνικής (και όχι μόνο) δημόσιας πραγματικότητας http://xyzcontagion.wordpress.com/2011/12/19/dimitris-psarras-ratsismos-diki-oyk/#more-1721

Τετάρτη, Δεκεμβρίου 14, 2011

Ρατσιστικά συνθήματα σε επίσημες παρελάσεις στην Ελλάδα

 

Στις 16 Δεκεμβρίου 2011, στο Ναυτοδικείο Πειραιά είναι προγραμματισμένη η δίκη 39 λιμενικών που κατηγορούνται για παράβαση του Άρθρου 2 του αντιρατσιστικού νόμου 927/79 με αντιαλβανικά και αντι-«σκοπιανά» συνθήματα κατά την παρέλαση της 25 Μαρτίου 2010. Στις 20 Σεπτεμβρίου 2011, το δικαστήριο έκανε δεκτή την παράσταση πολιτικής αγωγής δύο πολιτών της «Πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας» και της Αλβανίας που κατοικούν στην Ελλάδα ενώ απέρριψε αντίστοιχο αίτημα ενός πολίτη της Αλβανίας που ζει στην Αλβανία και ενός μέλους της μακεδονικής μειονότητας στην Ελλάδα τα μέλη της οποίας αποκαλούνται «Σκοπιανοί». Τα αιτήματα υπέβαλε ο πληρεξούσιός τους και νομικός σύμβουλος του ΕΠΣΕ Θανάσης Τάρτης. Στη συνέχεια, το Ναυτοδικείο Πειραιά αποφάσισε τη χορήγηση αντιγράφων της δικογραφίας στην πολιτική αγωγή και την κλήση ως μάρτυρα του εκπρόσωπου του ΕΠΣΕ Παναγιώτη Δημητρά (που είχε «ξεχάσει» να καλέσει η Εισαγγελία) και, λόγω αδυναμίας προσδιορισμού νέας δικασίμου μέσα σε 15 ημέρες, την αναβολή της δίκης για τις 16 Δεκεμβρίου 2011.

Είναι αξιοσημείωτο πως οι κατηγορούμενοι θεωρούν τα συνθήματα ρατσιστικά αλλά ισχυρίζονται πως δεν τα φώναζαν αυτοί αλλά πολίτες που παρακολουθούσαν την παρέλαση!

 

Περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να διαβάσετε στην ιστοσελίδα του ΕΠΣΕ (κλικ εδώ: http://cm.greekhelsinki.gr/uploads/2011_files/ghm1396_diki_synthimata_limenikon_greek.doc).

Δευτέρα, Δεκεμβρίου 12, 2011

ΠΑΡΑΠΛΗΡΟΦΟΡΟΥΝ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΓΙΑ ΤΗ ΧΑΓΗ

 

Νέα εθνικά ψεύδη

 

Του ΤΑΣΟΥ ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΥ

(Aναδημοσίευση από την εφημερίδα Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία 11/12/2011 http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=331159)

Το 'χει φαίνεται το έρμο το «Σκοπιανό» να αναδεικνύεται σε πεδίο οργανωμένης παραπληροφόρησης από κυβερνήσεις και ΜΜΕ, με στόχο τη συγκάλυψη των διαδοχικών αδιεξόδων που κληροδότησε στην ελληνική διπλωματία η «εθνικά υπερήφανη» γραμμή Σαμαρά και η απροθυμία των πολιτικών κομμάτων της χώρας ν' αποστασιοποιηθούν ουσιαστικά από τα θέσφατα της εποχής των συλλαλητηρίων.

Σύμφωνα με την ενδιάμεση συμφωνία που υπέγραψε η χώρα μας το 1995, δεν έχει δικαίωμα βέτο στην είσοδο των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ εφόσον η κίνηση υποβληθεί ως ΠΓΔΜ. Κι όμως, το βέτο των Καραμανλή-Μπακογιάννη στο Βουκουρέστι είχε πανηγυριστεί ως εθνικά υπερήφανη στάση, ενώ τώρα στη Χάγη η Ελλάδα αρνήθηκε ότι είχε υποβάλει βέτο. Σύμφωνα με την ενδιάμεση συμφωνία που υπέγραψε η χώρα μας το 1995, δεν έχει δικαίωμα βέτο στην είσοδο των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ εφόσον η κίνηση υποβληθεί ως ΠΓΔΜ. Κι όμως, το βέτο των Καραμανλή-Μπακογιάννη στο Βουκουρέστι είχε πανηγυριστεί ως εθνικά υπερήφανη στάση, ενώ τώρα στη Χάγη η Ελλάδα αρνήθηκε ότι είχε υποβάλει βέτο.

Δεν πρόλαβε να δοθεί στη δημοσιότητα η απόφαση του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης, που καταδίκασε ρητά την Ελλάδα για το «βέτο» του 2008 στο Βουκουρέστι (με ψήφους 15 αντί 1 και μοναδικό μειοψηφήσαντα τον έλληνα δικαστή Μ. Ρούκουνα), και το μεγαλύτερο μέρος των ΜΜΕ έσπευσε να την εμφανίσει περίπου ως εθνική επιτυχία! Ο λόγος; Το δικαστήριο απέρριψε το δεύτερο αίτημα της ΠΓΔΜ, να «προστάξει» ρητά την Ελλάδα να μην αντιταχθεί ξανά στο αίτημα για ένταξη της γειτονικής μας χώρας στο ΝΑΤΟ ή άλλο διεθνή οργανισμό, τασσόμενο υπέρ της συνέχισης των διαπραγματεύσεων για συμβιβαστική λύση στο όνομα. Στάση που, σύμφωνα με το καθ' ημάς ΥΠΕΞ και τα παπαγαλάκια του, ισοδυναμεί τουλάχιστον με «ισοπαλία» στο δικαστικό ματς Αθήνας-Σκοπίων.

Στην πραγματικότητα, αρκεί η απλή ανάγνωση του κειμένου της απόφασης (που έχει αναρτηθεί στον ιστότοπο του διεθνούς δικαστηρίου) για να διαπιστώσει κανείς πως η «ερμηνεία» αυτή προσπαθεί απλώς να ρίξει στάχτη στα μάτια των ελλήνων πολιτών. Οι διαπραγματεύσεις προβλέπονται π.χ. ρητά από την ενδιάμεση συμφωνία του 1995 και η απόφανση του δικαστηρίου για τη συνέχισή τους πρόκυψε ως απόρριψη του ελληνικού ισχυρισμού ότι η όλη διαδικασία έχει μπλοκαριστεί με ευθύνη και «κακοπιστία» της άλλης πλευράς (παράγραφοι 127-138 του κειμένου).

Υπενθυμίζουμε εδώ πως το διακύβευμα της προσφυγής και η απόφαση του Δικαστηρίου αφορούν την παραβίαση από την Ελλάδα του άρθρου 11§1 της ενδιάμεσης συμφωνίας, σύμφωνα με το οποίο η χώρα μας υποχρεώνεται να μην αντιταχθεί στην είσοδο της γειτονικής μας χώρας «σε οποιαδήποτε συμμετοχή σε διεθνείς, πολυμερείς ή διεθνείς οργανισμούς», εφόσον αυτή υποβάλει τη σχετική αίτηση ως «ΠΓΔΜ» κι όχι ως «Δημοκρατία της Μακεδονίας». Μοιραία, η ελληνική επιχειρηματολογία στη Χάγη στηρίχθηκε έτσι στον (όχι ιδιαίτερα σοβαρό) ισχυρισμό πως το «εθνικά υπερήφανο» βέτο των Καραμανλή-Μπακογιάννη στο Βουκουρέστι το 2008 δεν ετέθη ποτέ εκ μέρους της Ελλάδας! Λεπτομέρεια που, φυσικά, αποσιωπάται διακριτικά κατά την «ενημέρωση» του εγχώριου ιθαγενούς κοινού...

Το σοβαρότερο κρούσμα παραπληροφόρησης αφορά, ωστόσο, τους λόγους απόρριψης από το δικαστήριο του δεύτερου αιτήματος της ΠΓΔΜ. Η κυβέρνηση των Σκοπίων ζητούσε την «αποκατάσταση» της βλάβης που υπέστη στο Βουκουρέστι με δήλωση του δικαστηρίου ότι η στάση της ελληνικής κυβέρνησης το 2008 υπήρξε (συνειδητά) παράνομη και ρητό εξαναγκασμό της Αθήνας «με τη μορφή προσταγής» να απόσχει στο μέλλον από κάθε παρόμοια ενέργεια. Η απόρριψη αυτού του αιτήματος (επίσης με 15-1) ερμηνεύθηκε από τα ελληνικά ΜΜΕ σαν εν λευκώ άδεια να εξακολουθήσουμε να προβάλλουμε το ίδιο βέτο στο μέλλον. Στην πραγματικότητα, όπως διαπιστώνουμε από την ίδια την απόφαση (§ 168), το νόημα αυτής της απόρριψης είναι παντελώς διαφορετικό. Το δικαστήριο προτίμησε μια πιο ήπια μορφή καταδίκης της Ελλάδας, αποφαινόμενο πως το βέτο της κυβέρνησης Καραμανλή οφειλόταν σε απλή «άγνοια» των υποχρεώσεών της κι όχι συνειδητή παρανομία. Ως εκ τούτου, διαβάζουμε επί λέξει στο γαλλικό πρωτότυπο, «το Δικαστήριο δεν εκτιμά απαραίτητο να διατάξει τον κατηγορούμενο, όπως ο προσφεύγων ζητά, να απόσχει στο μέλλον από οποιαδήποτε ενέργεια αντίθετη στην υποχρέωση που του επιβάλλει η παράγραφος 1 του άρθρου 11 της συμφωνίας. Οπως [το Δικαστήριο] έχει επισημάνει και παλιότερα, κατά γενικό κανόνα δεν έχει λόγο να υποθέσει ότι το κράτος, μια ενέργεια ή συμπεριφορά του οποίου κηρύχθηκε από το Δικαστήριο παράνομη, θα επαναλάβει στο μέλλον αυτή την ενέργεια ή συμπεριφορά, επειδή πρέπει να εικάζεται η καλή πίστη του».

Με άλλα λόγια, η απόφαση της Χάγης σ' αυτό το σημείο θεωρεί ότι δεν συντρέχει λόγος μιας (εξευτελιστικής) «προσταγής» επειδή για λόγους αρχής θεωρεί δεδομένο ότι ως κράτος σεβόμαστε τη διεθνή νομιμότητα. Αν έχει δίκιο, η οργανωμένη παραπληροφόρηση επιδιώκει απλά να αποκρύψει από τους έλληνες πολίτες το μέγεθος του νέου «εθνικού» φιάσκου των διπλωματικών μας υπηρεσιών και των πολιτικών προϊσταμένων τους. Εκτός αν οι πρόσφατες φιλίες μας με το κράτος-τρομοκράτη του Ισραήλ βάζουν τους κυβερνώντες μας στον πειρασμό να το μιμηθούν στην απροσχημάτιστη περιφρόνηση των κανόνων του διεθνούς δικαίου. Οι μακροπρόθεσμες συνέπειες μιας τέτοιας επιλογής, που δεν πρόκειται φυσικά να περιοριστεί μόνο στο Μακεδονικό, θα είναι ωστόσο απείρως σοβαρότερες από τους φαιδρούς καβγάδες για τα γονίδια του Μεγαλέξανδρου.

 

= = = =

Κι όμως, το βέτο των Καραμανλή-Μπακογιάννη στο Βουκουρέστι είχε πανηγυριστεί ως εθνικά υπερήφανη στάση, ενώ τώρα στη Χάγη η Ελλάδα αρνήθηκε ότι είχε υποβάλει βέτο.

Πέμπτη, Δεκεμβρίου 08, 2011

Ήσσα στα Σκόπια

 

του Άλκη Γαλδαδά

( Αναδημοσίευση από το http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.8emata&id=10787 )

6/12/2011

Το «ησσάομαι» που σήμαινε υποχωρώ, υποτάσσομαι, χάνω τη δίκη ήταν ένα απεχθές ρήμα για τους αρχαίους μας προγόνους. Από εκεί έβγαινε και το «είμαι ήσσων» δηλαδή κατώτερος, ασθενέστερος, είμαι κατατροπωμένος. Και με την αττική προφορά η ήσσα γινόταν ήττα, μια λέξη που έμεινε μέχρι σήμερα. Για να μπορούμε να χαρακτηρίζουμε κάτι τέτοια συμβάντα όπως αυτό με το Διεθνές Δικαστήριο και την υπόθεση των Σκοπίων. Να χαρακτηρίζουμε αυτά που η Διπλωματική μας Υπηρεσία θέλει να μας τα παρουσιάζει σαν νίκες ή έστω απλά συμβάντα άνευ σημασίας.

clip_image001

Η κατάσταση με τους Έλληνες διπλωμάτες, πρέσβεις κλπ εμένα μου θυμίζει ό,τι συνέβαινε παλαιότερα με κάτι απομονωμένα ορεινά χωριά της Ελλάδας. Οι άνθρωποι εκεί ήταν αναγκασμένοι να παντρεύονται μεταξύ τους και τελικά έβγαιναν όλοι συγγενείς και άρχιζαν να παρουσιάζουν σημάδια εκφυλισμού. Έτσι περίπου γινόταν και με τους δικούς μας πρέσβεις κλπ. Ήταν μια κλειστή κάστα όπου τα παιδιά, τα εγγόνια, τα ανίψια έπαιρναν τις θέσεις που άφηναν οι συγγενείς τους και έτσι τα ελαττώματα πολλαπλασιαζόταν ενώ τα προτερήματα χανόταν. Και ας μου πει κάποιος ποιους και πόσους εξέχοντες διπλωμάτες βγάλαμε κατά καιρούς. Σκεφθείτε μόνον ότι ένας από τους πιο γνωστούς ήταν ο κ. Αβραμόπουλος, ότι η κ. Μπακογιάννη είχε διορίσει το γιό της εκεί, ο κ. Παπανδρέου ποιους είχε μαζέψει εκεί.

Άκουσα χθες και την άποψη ότι οι Ταλεϊρανδίσκοι μας άφησαν επίτηδες να βγει αυτό το αποτέλεσμα με τα Σκόπια για να επιταχυνθεί μια λύση στις διαπραγματεύσεις με την ονομασία. Ελπίζω να έχει συμβεί αυτό. Τουλάχιστον θα λέμε ότι χάσαμε λόγω σχεδίου όχι λόγω βλακείας. Και αυτούς που έκαναν ένα τέτοιο λάθος μπορείς ίσως να τους τιμωρήσεις. Αυτούς που έχασαν λόγω βλακείας τι μπορείς να τους κάνεις;

= = =

 

Τρίτη, Δεκεμβρίου 06, 2011

Ο ΤΡΟΠΟΣ ΠΟΥ ΟΙ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΗΜΕΝΟΙ ΜΑΚΕΔΟΝΕΣ ΒΛΕΠΟΥΝ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΚΗΝΗ ΚΑΙ ΓΕΝΙΚΑ ΤΙΣ ΙΔΕΟΛΟΓΙΕΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

 

ΠΑΣΟΚ: Κόμμα μέντορας εθνικοσοσιαλισμού από 1981 μέχρι σήμερα, σαμποταριστής της ενωμένης Ευρώπης.

ΝΔ: Λαϊκίστικη πολιτική κακής απομίμησης ΠΑΣΟΚ, διψασμένη για εξουσία.

ΚΚΕ: Απολίθωμα σοβιετικής λογικής, πραιτωριανοί εθνικοσοσιαλισμού με τάγματα εφόδου εννίοτε και πρόσφατα.

ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ: Κολαόυζος της “λογικής” ΚΚΕ και light εκδοχή του.

ΛΑΟΣ: Ανοιχτός φασισμός, μείγμα εθνο-λαϊκισμού και επαγγελματικού δημαγωγισμού.

ΠΑΣΟΚ+ΝΔ+ΚΚΕ+ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ+ΛΑΟΣ+ “ηγέτες αυτών” = Η ΕΛΛΑΔΑ ΤΟΥ ΣΗΜΕΡΑ…

Σκέψεις για καλύτερο μέλλον, σύμφωνα με την σημερινή κατάσταση:

- Ο Πρωθυπουργός ορίζει τους συνεργάτες-Υπουργούς άμεσα. Μικρό σχήμα, άμεση εφαρμογή των συμφωνιών.

- Τεχνοκράτες κυρίως και άφθαρτοι πολιτικοί συνεργάτες, μαζί με Ευρωπαίους συμβούλους δίπλα τους.

- Παραίτηση από τα πολιτικά δρώμενα γενικότερα όλων όσων πολιτικών -συνεργατών έχουν καταστρέψει την χώρα τις τρείς δεκαετίες.

- Η νέα “εναλλακτική” κυβέρνηση με ψήφο εμπιστοσύνης από την Βουλή μέχρι το τέλος της θητείας και αποκλεισμός πρόωρων εκλογών.

- Βουλευτές καλώς ή κακώς εκλεγμένοι (άλλωστε έτσι δυστυχώς εκπαιδεύτηκε η κοινωνία 30 χρόνια…) ψηφίζουν θετικά ότι ετοιμάζει-εφαρμόζει η νέα κυβέρνηση.

- Μετά την λήξη της θητείας επαναπροσδιορισμός του πολιτικού σκηνικού.

 

ПАСОК: Партија ментор на националсоцијализам од 1981 до денес, саботер на обединетата Европа.

НОВА ДЕМОКРАТИЈА: Популистичка политика, лошо имитирање на ПАСОК, жедна за власт.

ΚΠΓ: Остаток од совјетска логика, преторијанци на националсоцијализам, со групи за напади тогаш и денес.

СИРИЗА: Чирак на КПГ ,,логика,, и light негова верзија.

ЛАОС: Отворен фашизам, мешавина на национал-популизам и професионална димагогија.

ПАСОК+Нова Демократија+КПГ+ СИРИЗА+ЛАОС+”Лидерите” = ДЕНЕШНАТА ГРЦИЈА:

Мислења за подобра иднина, согласно со денешната состојба:

- Премиерот ги одредува соработниците-Министрите непосредно. Мало тело, непосредно применување на договорите.

- Главно технократи, заедно со неистрошени политички соработници и Европејци советници до нив.

- откажување од политичката сцена на сите тие политичари и соработници кои ја уништија земјата веќе три децении.

- Новата ,,алтернативна,, влада со гласање на доверба од парламентот до крајот на мандатот и исклучување на предвремени избори.

- Парламентарци, за среќа или несреќа избрани (така за жал беше едуцирано општеството 30 години…) гласат позитивно се што спрема-применува новата влада.

- После истекувањето на мандатот, реопределување на политичката сцена.

= = = =

Αναδημοσίευση από την ΝΟΒΑ ΖΟΡΑ http://novazora.gr/arhivi/4209

Σάββατο, Δεκεμβρίου 03, 2011

Μάθε τη μακεδόνικη γλώσσα δωρεάν - Учи македонски јазик бесплатно

 

Εξειδικευμένο e-learning πρόγραμμα εκμάθησης της μακεδόνικης γλώσσας για τους Μακεδόνες που ζουν στην Ελλάδα.

http://makedonski.org/

Εξειδικευμένο e-learning πρόγραμμα εκμάθησης της μακεδόνικης γλώσσας για τους Μακεδόνες που ζουν στην Ελλάδα.

Ήδη έχουν συσταθεί οι πρώτες τάξεις και ξεκίνησε η διδασκαλία της μακεδόνικης γλώσσας σε Μακεδόνες της Ελλάδας.

Μαθαίνετε Μακεδόνικα:

  1. Από το σπίτι σας, σε ώρες που σας βολεύουν
  2. Η διδασκαλία γίνεται με τρόπο διασκεδαστικό

Αναγκαία εργαλεία:

  1. Ηλεκτρονικός υπολογιστής
  2. Απλή ίντερνετ σύνδεση
  3. Μικρόφωνο και κάμερα

Η διδασκαλία γίνεται:

  1. Σε περιβάλλον πολυμέσων (MULTIMEDIA)
  2. Μπορείτε να εγγραφείτε οποιαδήποτε περίοδο της χρονιάς
  3. Μπορείτε να διακόψετε την εκμάθηση και να συνεχίσετε αργότερα

Για την εγγραφή και άλλα θέματα, ενημερωθείτε μέσω της ιστοσελίδας:

http://makedonski.org/

ή απευθυνθείτε στην καθηγήτρια μακεδόνικης γλώσσας κυρία Αλεξάντρα Κ. μέσω:

  1. E-mail: ucimakedonskionline@ucimakedonski.mk
  2. Skype: macedonian.online
  3. Κινητό τηλέφωνο +389-070 953-099 (Τρίτη και Πέμπτη από τις 14.00 ως τις 16.00 ώρα, Παρασκευή 15.00 ως 17.00). Η καθηγήτρια ομιλεί μακεδόνικα, ελληνικά και αγγλικά.

 

Για την υποβολή ηλεκτρονικής αίτησης μέσω internet κάντε κλικ εδώ.*

 

*Τα προσωπικά σας στοιχεία προστατεύονται σύμφωνα με τους κανονισμούς της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Πέμπτη, Δεκεμβρίου 01, 2011

Κυκλοφόρησε το φύλλο Δεκεμβρίου 2011 της Νόβα Ζόρα.

 

Κυκλοφόρησε το φύλλο Δεκεμβρίου 2011 της Νόβα Ζόρα.

Released the edition of Nova Zora December 2011.

Објави издание на Нова Зора Декември 2011 година.

http://www.novazora.gr/

december2011

Τετάρτη, Νοεμβρίου 30, 2011

Η Ελλάς των Άλλων. Ελληνικό κράτος και μειονότητες.

 

Βίντεο της εισήγησης του Κωστόπουλου στο Συνέδριο "Διεπιστημονικές προσεγγίσεις του μειονοτικού και μεταναστευτικού φαινομένου: η ελληνική συγκυρία μετά το τέλος του ψυχρού πολέμου" με αφορμή τα 10 χρόνια από την ίδρυση του Κέντρου Ερευνών Μειονοτικών Ομάδων (ΚΕΜΟ).

I ELLAS TON ALLON from www.aformi.gr on Vimeo.

Σάββατο, Νοεμβρίου 26, 2011

Μην είστε μακάκες

 

Μην είστε μακάκες

Το παραμύθι περί μη ύπαρξης σύγχρονων Μακεδόνων & σύγχρονης μακεδονικής γλώσσας είναι απλά ένα παραμύθι στο οποίο, δυστυχώς, πιστεύουν μόνο οι παραμυθιασμένοι σύγχρονοι Έλληνες.

Οι προσγειωμένοι σύγχρονοι Έλληνες δεν πιστεύουν πια σε αυτό το παραμύθι. Μην είστε, λοιπόν, παραμυθιασμένοι.

Προσγειωθείτε στην σύγχρονη διεθνή πραγματικότητα και παραδεχθείτε το τετελεσμένο γεγονός ύπαρξης σύγχρονου μακεδονικού έθνους & σύγχρονης μακεδονικής γλώσσας -εντελώς ξεχωριστών από το  σύγχρονο ελληνικό έθνος και τη σύγχρονη ελληνικη γλώσσα.

Δείτε προς το μέλλον. Αρκεί μια αναζήτηση στο google με τις λέξεις Macedonia και macedonian language από τον υπολογιστή σας, για να διαπιστώσετε ότι η διεθνής κοινότητα έχει δεχθεί και παραδεχθεί τους σύγχρονους Μακεδόνες και τη σύγχρονη μακεδονική γλώσσα εδώ και πάρα πολλά χρόνια.

Μην είστε μακάκες.

= = =

Το βίντεο αυτό αφιερώνετε σε όσους ισχυρίζονται ότι δεν υπάρχει Μακεδόνικη γλώσσα.

Το ότι είναι οι ίδιοι κύκλοι που 100 χρόνια προσπαθούν να εξαφανίσουν την γλώσσα των Μακεδόνων της Ελλάδας λέτε να είναι Τυχαίο;;;;

Δεν νομίζουμε…..

Τρίτη, Νοεμβρίου 22, 2011

ΝΙΚΟΣ ΘΕΟΔΟΣΙΟΥ – НИКОС ТЕОДОСИУ

 

Συνέντευξη στην εφημερίδα NOVA ZORA

ΕΝΑΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΛΙΓΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΠΟΥ ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙ ΤΕΧΝΗ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΒΛΕΠΕΙ ΚΑΙ ΟΧΙ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΤΟΥ ΛΕΝΕ ΝΑ ΒΛΕΠΕΙ

ЕДЕН ОД МАЛКУМИНА ГРЦИ УМЕТНИЦИ ШТО СОЗДАВА УМЕТНОСТ СПОРЕД ТОА ШТО ГЛЕДА А НЕ СПОРЕД ТОА ШТО МУ КАЖУВААТ ДА ГЛЕДА

ΝΙΚΟΣ ΘΕΟΔΟΣΙΟΥ - НИКОС ТЕОДОСИУ

Συγγραφέας, σκηνοθέτης.  Σπούδασε κινηματογράφο στην Αθήνα και το Παρίσι. Το συγγραφικό έργο του εκτείνεται από τη λογοτεχνία ως την ιστορική έρευνα με ιδιαίτερη προσήλωση στην ιστορία των κινηματογράφων στην Ελλάδα. Στον κινηματογράφο είναι προσανατολισμένος στην σκηνοθεσία ντοκιμαντέρ με πολλές συμμετοχές σε Φεστιβάλ. Έχει επεξεργαστεί και κατευθύνει εκπαιδευτικά προγράμματα κινηματογράφου για παιδιά, έχει κάνει εισηγήσεις σε πολλά συνέδρια με θέμα την οπτικοακουστική παιδεία των νέων, δημοσιεύσεις σε περιοδικά κι έχει καθοδηγήσει κινηματογραφικά εργαστήρια, στην  Ελλάδα και το εξωτερικό. Είναι  ιδρυτικό μέλος του Νεανικού Πλάνου (Ομάδα δημιουργών για την οπτικοακουστική έκφραση των νέων ανθρώπων), μέλος της τριμελούς γραμματείας του Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου Ολυμπίας για Παιδιά και Νέους, καλλιτεχνικός διευθυντής της Camera Zizanio (Ευρωπαϊκή Συνάντηση Νεανικής Οπτικοακουστικής Δημιουργίας), συνεργάτης του Media Education Centre στο Βελιγράδι.

Ανήκετε στον αριστερό χώρο. Ποιά τα προβλήματα τα οποία αντιμετωπίσατε στο παρελθόν λόγω των πεποιθήσεών σας;

Το πρόβλημα δεν είναι μόνο αν είσαι αριστερός αλλά και το τι είδους αριστερός είσαι.

Τα εφηβικά μου χρόνια συνέπεσαν με το μεγάλους κοινωνικούς αγώνες  της δεκαετίας του 60. Έτσι βρέθηκα στους δρόμους της Αθήνας διεκδικώντας μαζί με τους συμμαθητές και σπουδαστές το 15% για την παιδεία, δημοκρατικές ελευθερίες κλπ. Ήταν το documentary / ντοκιμαντέρ. This film is an itinerancy in Grammos mountain -with the astonishing natural beauty- 60 years after the end of the Greek civil war, where the history is still alive.πρώτο μεγάλο ξέσπασμα μετά την καταχνιά που έπεσε στη χώρα με το τέλος του Εμφυλίου πολέμου και την επικράτηση της πιο αντιδραστικής δεξιάς. Αλλά πριν προλάβουμε να συνειδητοποιήσουμε αυτό που συνέβαινε ήρθαν το 1967 τα τανκς του Παπαδόπουλου και της χούντας των στρατιωτικών να συντρίψουν όλα τα όνειρα για μια αναγέννηση του τόπου. Η αστυνομοκρατία αντικαταστάθηκε από την στρατοκρατία. Ο ερχομός της δικτατορίας έφερε και την υποχρεωτική αυτοεξορία στη Γαλλία στην αγωνιώδη αναζήτηση ενός τόπου ελευθερίας.  Αλλά η ιδανική εικόνα που είχε ο κάθε καλλιτέχνης για το «λαμπερό» Παρίσι  γκρεμίστηκε σε ελάχιστους  μήνες  με τη μεγαλειώδη εξέγερση του 1968. Η στυγνή πραγματικότητα που οριοθετούσε και το τέλος της μεταπολεμικής ευημερίας και για τις χώρες της κεντρικής Ευρώπης,  εισέβαλε βίαια και μάλλον όρισε άλλες προτεραιότητες. Δεν μπορούσες να συνεχίσεις  αυτό που βίαια διακόπηκε στην Ελλάδα. Βρισκόσουν σ ένα ξένο τόπο όπου κυριαρχούσε  η πρωταρχική ανάγκη της επιβίωσης, κι αυτό δεν ήταν εύκολη υπόθεση. Ουσιαστικά η ίδια η πραγματικότητα με ώθησε στο «περιθώριο» του καθώς πρέπει κόσμου, στον προβληματισμό και στην αμφισβήτηση. Η αμφισβήτηση που επεκτάθηκε και στην «επίσημη», όπως λένε,  αριστερά που κουβαλούσε το σταλινικό παρελθόν.  Έτσι οριοθετήθηκε για μένα ένα διπλό «περιθώριο».

Σε αυτές τις συνθήκες, ο μόνος δρόμος επιβίωσης, και καλλιτεχνικής,  ήταν το «αντάρτικο».  Επιλεκτικά, αιφνιδιαστικά  χτυπήματα. Χρήση ελαφρών «όπλων», το μίνιμουμ των ατομικών αποσκευών για να μπορείς να ελίσσεσαι και συχνή αλλαγή τόπου.  Τα τελευταία 20 χρόνια τα πράγματα ήταν κάπως καλύτερα, πιο ήρεμα. Μέχρι που ήρθε το ΔΝΤ.

Πρόσφατα σκηνοθετήσατε μια ταινία μικρού μήκους με θέμα το Γράμο και τις συνέπειες του Εμφυλίου. Τί σας ώθησε να ασχοληθείτε με ένα τέτοιο θέμα «ταμπού» για την ελληνική κοινωνία; Ποιές οι αντιδράσεις που συναντήσατε; Τί συναντήσατε στο Γράμο;

 Φλώρινα 17/9/2011. Ο Νίκος Θεοδοσίου στην εκδήλωση του Centre Maurits Coppieters & της Στέγης Μακεδονικού Πολιτισμού, του πολιτιστικού τμήματος του Μακεδόνικου κινήματος των εθνικά Μακεδόνων στην Ελλάδα, με αφορμή την παρουσίαση του Μακεδονο-Ελληνικού Λεξικού.Κατ αρχήν να ξεκαθαρίσω ότι δεν κάνω πολιτικές ταινίες. Δυο μικρού μήκους με καθαρά πολιτικό θέμα που είχα κάνει μέχρι τότε, μια για τον Γιώργο Ζιούτο κι άλλη μια για τη Μαρία Καραγιώργη, δυο πολύ σημαντικά αλλά παραγνωρισμένα πρόσωπα της Ελληνικής αριστεράς, ήταν για περιορισμένη χρήση. Εδώ και πολλά χρόνια ασχολούμαι συστηματικά με τον κινηματογράφο, τον κινηματογράφο σαν κοινωνικό φαινόμενο. Πάνω σ αυτό έχω φτιάξει βιβλία και ταινίες.

Στο Γράμμο έφτασα μέσα από μια μεγάλη παράκαμψη, την Ουγγαρία! Δηλαδή πήγα πρώτα στο χωριό Beloyannisz.

Στο χωριό, που έχει το όνομα του Νίκου Μπελογιάννη, έφτασα μετά από την αφήγηση μιας ανθρώπινης ιστορίας που με συγκλόνισε. Μιας απλής ιστορίας που μέσα της είδα να κλείνει όλο το μεταπολεμικό δράμα των κατοίκων αυτής της χώρας, αυτών που πάλεψαν για ένα καλύτερο αύριο αλλά έβλεπαν τα όνειρα τους να γκρεμίζονται διαρκώς. Αυτή  θα αποτελούσε τον κορμό του ντοκιμαντέρ που ξετύλιγε την ιστορία του χωριού μέχρι τις μέρες μας.

Ήταν η ιστορία του Θωμά και της Ρόζα, δυο νέων από κάποιο χωριό της Φλώρινας. Ο Θωμάς, αντάρτης στο Δημοκρατικό Στρατό, ήταν αρραβωνιασμένος με τη Ρόζα, που όπως έλεγαν ήταν η ομορφότερη στην περιοχή. Μετά την ήττα και το τέλος του Εμφυλίου ο πρώην αντάρτης κατέληξε στο χωριό Μπελογιάννης.  Αφού εγκαταστάθηκε κίνησε τις διαδικασίες να φέρει κοντά του τη Ρόζα. Είχαν ρυθμιστεί όλα στην κάθε λεπτομέρεια και τη συγκεκριμένη ημέρα και ώρα ο Θωμάς περίμενε τη Ρόζα στο σιδηροδρομικό  σταθμό του χωριού. Αλλά το τρένο ήρθε από τη Βουδαπέστη χωρίς τη Ρόζα. Την επόμενη μέρα ο Θωμάς βρισκόταν πάλι στο σταθμό. Συνέχισε να κάνει το ίδιο και τις επόμενες μέρες κι έτσι άρχισαν να περνούν οι μήνες τα χρόνια. Παράλληλα ο Θωμάς άρχισε να καλλιεργεί στο σπίτι του τριαντάφυλλα  που απλώνονταν έξω από την αυλή του, κάλυπταν το πεζοδρόμιο κι έφταναν μέχρι την άσφαλτο. Δεν πάνε πολλά χρόνια που ο Θωμάς άφησε την τελευταία του πνοή αγκαλιά με τα τριαντάφυλλα όταν ένα σκαπτικό μηχάνημα που άνοιγε ένα όρυγμα στο πεζοδρόμιο, αναγκαστικά έπρεπε  να τα καταστρέψει. Δεν έμαθε ποτέ, ή αν το έμαθε δεν θα ήθελε να το πιστέψει, ότι η Ρόζα ξεκίνησε να πάει να τον βρει. Στο δρόμο όμως για τον σταθμό του τρένου στην Ελλάδα έπεσε πάνω σε μια συμμορία ένοπλων δεξιών που τη βίασαν και τη σκότωσαν.

Στο χωριό Μπελογιάννης όμως που πήγα ήρθα αντιμέτωπος και με μιαν άλλη σκληρή πραγματικότητα. Η πολιτική αλλαγή του 1989 απειλούσε με πλήρη εξαφάνιση το χωριό αφού θεωρούνταν ένα κομμουνιστικό κατάλοιπο. Ευτυχώς δεν έφτασαν σε αυτή την ακρότητα, προχώρησαν όμως  σε μιαν άλλη, ενδιάμεση: να βεβηλώσουν τα μνήματα στο νεκροταφείο που αντί σταυρού είχαν ένα κόκκινο αστέρι.  Φτάσαμε στο σημείο να μην υπάρχει σεβασμός ούτε τους νεκρούς. Σημάδι πολύ ανησυχητικό. Επιστροφή στη βαρβαρότητα.

Στο Γράμμο  βρέθηκα ακολουθώντας τη αντίστροφη πορεία των ελάχιστων ανθρώπων από την Ελλάδα που συνάντησα στο χωριό Μπελογιάννης. Με μια έννοια να συνδέσω το νήμα γιατί από κει ξεκίναγαν όλες οι αφηγήσεις τους. Κι εκεί, στο Γράμμο,  μου αποκαλύφθηκε μια άλλη πραγματικότητα. Τα εξαφανισμένα χωριά του Γράμμου, χωριά που καταστράφηκαν, ισοπεδώθηκαν όχι εξ αιτίας του πολέμου αλλά αφού τέλειωσε αυτός!! Για να μην κατοικηθούν ποτέ πια. Μια τραγική αλήθεια που, εκτός από ελάχιστους, είναι άγνωστη στην Ελλάδα.

Η καταστροφή τους αποτελούσε μια βάρβαρη πολιτική πράξη . Σκέφτηκα τους ανθρώπους στο χωριό Μπελογιάννης αλλά και όλους τους πολιτικούς πρόσφυγες. Μια ζωή ζητούσαν να γυρίσουν πίσω. Που;

Έτσι, αν και δεν ήταν προγραμματισμένο, σκέφτηκα να φτιάξω αυτή τη μικρή  ταινία για να πω απλά αυτά που είδα. Τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο.

Με μια ορισμένη έννοια η ταινία Γράμμος ανήκει στις περιβαλλοντικές ταινίες. Μόνο που το περιβάλλον δεν είναι μόνο η φύση, το νερό, ο αέρας. Μέρος  της φύσης είναι ο άνθρωπος και δεν έχει νόημα να μιλάμε για το περιβάλλον αν δεν το αντιμετωπίζουμε σ αυτή τη σύνθετη μορφή του. Κι ο άνθρωπος, το πιο συνειδητό κομμάτι της, δεν είναι μια απλή ύπαρξη με μια εφήμερη παρουσία πάνω στη γη. Είναι κοινωνικό όν, έχει παρελθόν (ιστορία), έχει παρόν και μέλλον. Κι η ταινία αποδεικνύει έμμεσα αλλά καθαρά πόσο στενή είναι η σχέση περιβάλλοντος και πολιτικής. Κι αν δεν υπερασπίζεσαι, δεν σέβεσαι τον άνθρωπο κι όλο τον πλούτο που κουβαλάει πάνω του μέσα από τη διαφορετικότητα του, δεν προστατεύεις κανένα περιβάλλον, κανέναν πλανήτη.

Δεν μπορώ να πω ότι είχα σημαντικές αρνητικές αντιδράσεις. Άλλωστε η ταινία δεν προωθεί ιδέες, δεν ισχυρίζεται τίποτα, Γράμμος 2011. Στο κάτω μέρος της ταμπέλας ήταν γραμμένο το μακεδονικό όνομα του χωριού Σλήμνιτσα 18. Βάνδαλοι έξυσαν την πινακίδα για να μην φαίνεται η μακεδονική ονομασία.καταγράφει μια αδιαμφισβήτητη πραγματικότητα. Μεμονωμένες αντιδράσεις μόνο υπήρξαν. Αυτό πρέπει να οφείλεται στο γεγονός ότι τα τελευταία χρόνια οι επαγγελματίες ιστορικοί ασχολούνται όλο και περισσότερο με τον Εμφύλιο Πόλεμο. Εκδίδονται βιβλία, γίνονται συνέδρια κλπ.  Έχουν αποκαλυφθεί πολλές αλήθειες αν και πολλές μένουν στο σκοτάδι. Έτσι μπορούμε να πούμε ότι πια δεν υπάρχουν «ταμπού» με την κλασσική έννοια, αυτά που επέβαλε η κρατική λογοκρισία κι η Ασφάλεια.

Χρησιμοποιούν  όμως άλλους τρόπους. Μια λογοκρισία που δε λέει το όνομά της. Κρατάει προσχήματα. Γνωρίζω τουλάχιστον μια πρόταση για ταινία ντοκιμαντέρ για τους Εθνικά Μακεδόνες που απορρίφθηκε από Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου. Γνωρίζω ότι απορρίφθηκε πρόταση για ταινία μυθοπλασίας βασισμένη στο βιβλίο του Μενέλαου Λουντέμη «¨Ένα παιδί μετράει τα άστρα». Η επίσημη δικαιολογία ήταν ότι οι διάλογοι με ελληνικά της δεκαετίας του 50 δεν θα ήταν κατανοητοί στο σημερινό κοινό. Κάποιου όμως από τους «κριτές» του ξέφυγε: οι διάλογοι περιείχαν «ψήγματα μακεδονικής διαλέκτου»! Και να σκεφτείτε ότι ήταν μια διεθνής παραγωγή που είχε εξασφαλίσει 1 εκ.  ευρώ από το εξωτερικό! Όταν το ΕΚΚ αρνήθηκε τη δική του μικρή συμμετοχή οι ξένοι αποσύρθηκαν μαζί με τα λεφτά τους.

Φυσικά έχουμε και το αντίθετο της λογοκρισίας, την προπαγάνδα της «ισοπέδωσης» που προσφέρει αφειδώς συγχωροχάρτια στους θύτες με ταινίες του τύπου «Ψυχή Βαθιά» στο όνομα δήθεν της «εθνικής συμφιλίωσης».

Είναι χαρακτηριστικό ότι την ίδια χρονιά που γυρίστηκε η δικιά μου ταινία για το Γράμμο , συνέπεσε να γυριστεί και μια απολιτική ταινία για έναν μελισσοκόμο στο Γράμμο.  Κέρδισε αρκετές διακρίσεις.

Είχατε στα σχέδιά σας να σκηνοθετήσετε ντοκυμαντέρ για το χωριό Μπελογιάννης της Ουγγαρίας, όπου εκεί είχαν εγκατασταθεί πολλοί Έλληνες και Μακεδόνες πολιτικοί πρόσφυγες του Εμφυλίου πολέμου στην Ελλάδα. Για ποιό λόγο το ακυρώσατε;

Για την ακρίβεια δεν το ακύρωσα. Δεν μπόρεσα να συνεχίσω εξ αιτίας οικονομικών προβλημάτων.  Τα πρώτα γυρίσματα τα έκανα με δικά μου έξοδα. Ταυτόχρονα είχα υποβάλλει αίτηση για χρηματοδότηση στο Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου. Θεωρούσα ότι, μετά δυο απορρίψεις (για ένα  ντοκιμαντέρ που αφορούσε  την Κύπρο αλλά θεωρήθηκε ότι είναι ευαίσθητο εθνικό θέμα που δεν πρέπει να αγγίζουμε) θα έπαιρνα την έγκριση για την ιστορία του  Θωμά και τη Ρόζα. Έκανα λάθος.

Οι επιτροπές κρίσεων του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου όπως ανέφερα και πιο πάνω λειτουργούν λογοκριτικά. Το κακό είναι ότι οι έλληνες σκηνοθέτες διεκδικούν (για την ακρίβεια διεκδικούσαν ) χρήματα για να κάνουν ταινίες, χωρίς όμως ποτέ να διεκδικούν το θεμελιώδες: το δικαίωμα της ελευθερίας της έκφρασης.

Το μόνο που μας σώζει είναι η ψηφιακή τεχνολογία που μας επιτρέπει , ειδικά στο ντοκιμαντέρ, να δημιουργούμε ανεξάρτητες ταινίες με μικρό κόστος αλλά καλή ποιότητα. Καθοριστική είναι και η βοήθεια φίλων που προσφέρουν αμισθί τις υπηρεσίες τους ή τα μηχανήματα.  Έτσι επιβιώνουμε καλλιτεχνικά. Αλλά αυτό δεν είναι η λύση του προβλήματος.

Πρόσφατα η ταινία σας για το Γράμο, προβλήθηκε σε εκδηλώσεις της Στέγης Μακεδονικού Πολιτισμού, του πολιτιστικού τμήματος του Μακεδόνικου κινήματος των εθνικά Μακεδόνων στην Ελλάδα, με αφορμή την παρουσίαση του Μακεδονο-Ελληνικού Λεξικού. Ποιές οι εντυπώσεις σας και η άποψή σας για το όλο θέμα.

Αυτή ήταν η εγγύτερη, στο χώρο του δράματος,  προβολή της ταινίας. Κατά συνέπεια κι οι άνθρωποι που βρέθηκαν εκεί είχαν μια πιο άμεση σχέση με τα συμβάντα. Σχεδόν όλοι με τους οποίους μίλησα είχαν τουλάχιστον ένα συγγενή  που έχασε τη ζωή του εκεί, κι άλλους που είχανε σκορπίσει στα πέρατα του κόσμου. Έτσι το θέμα τους άγγιζε άμεσα. Το κλίμα ήταν συναισθηματικά φορτισμένο. Δυστυχώς δεν είχα χρόνο στη διάθεσή μου για να μπορέσω να ανταλλάξω κουβέντες με περισσότερους.  Ίσως κάποια άλλη φορά να μου δοθεί αυτή η ευκαιρία.

Μέσα όμως από την προβολή αυτή, τη πορεία της ταινίας στο ίντερνετ και τα σχόλια που έχω εισπράξει, διαπίστωσα το μεγάλο κενό στη σχετική φιλμογραφία και την ανάγκη να καλυφθεί. Υπάρχει  ανάγκη κι ο κινηματογράφος να ακολουθήσει τους δρόμους που άνοιξε η ιστορική έρευνα. Η δικιά μου ταινία θίγει με έναν πολύ περιορισμένο τρόπο το ζήτημα. Ελπίζω νέοι σκηνοθέτες να ασχοληθούν με αυτό και να δώσουν ταινίες  που να ανταποκρίνονται στον βασικό ορισμό του ντοκιμαντέρ ως κινηματογράφος του πραγματικού, κινηματογράφος  αλήθεια.

Οικονομική, αλλά και μεγάλη κοινωνική κρίση στην Ελλάδα. Παρακαλούμε για σχολιασμό.

Δύσκολο να δώσεις μια σύντομη απάντηση σε ένα τόσο μεγάλο ζήτημα.  Έχω μόνο να επισημάνω κάποια βασικά πράγματα.

Πρώτα απ όλα  δεν βρισκόμαστε μπροστά σε ένα ελληνικό πρόβλημα. Ιδιαίτερα οι μεγάλες διαδηλώσεις που έγιναν ταυτόχρονα σχεδόν σε όλες τις χώρες του κόσμου στις 15 του Οκτωβρίου απόδειξαν ότι το πρόβλημα είναι παγκόσμιο. Απλά η Ελλάδα βρέθηκε, όχι τυχαία βέβαια, στο μάτι του κυκλώνα και οι πολίτες της υφίστανται τις τραγικές συνέπειες.

Η οικονομική κρίση εμφανίζεται σαν το απόλυτο κακό το οποίο πρέπει να εξευμενίσουμε. Αλλά αυτή είναι η κρίση ενός συγκεκριμένου οικονομικού μοντέλου, του καπιταλιστικού, δεν είναι των πολιτών. Με την ώθηση εκατομμυρίων ανθρώπων στο περιθώριο, την ανέχεια, το θάνατο φαίνεται καθαρά ότι δεν έχει να προσφέρει τίποτα πλέον στην ανθρωπότητα. Δεν αναπτύσσει τις παραγωγικές δυνάμεις αλλά τις καταστρέφει. Κι η κυριότερη παραγωγική δύναμη είναι ο άνθρωπος.

Αεροφωτογραφία από το χωριό Μπελογιάννης της Ουγγαρίας, όπου εκεί είχαν εγκατασταθεί πολλοί Έλληνες και Μακεδόνες πολιτικοί πρόσφυγες του Εμφυλίου πολέμου στην Ελλάδα.Το πιο ενδιαφέρον στοιχείο σήμερα είναι το γεγονός ότι για  πρώτη φορά στην ιστορία στοχοποιείται άμεσα η αιτία του κακού: το μεγάλο κεφάλαιο κι όλοι οι μηχανισμοί που χρησιμεύουν για την αφαίμαξη των εργαζομένων, οι τράπεζες, τα χρηματιστήρια, οι οίκοι αξιολόγησης κλπ. Τα απρόσωπα τέρατα που συντάσσουν λογιστικούς πίνακες και παίζουν με τις ζωές ανθρώπων.

Είναι εντυπωσιακό ότι στο εξωτερικό γίνεται λόγος ολοένα και περισσότερο για μια παγκόσμια ειρηνική επανάσταση. Ακόμα και αστοί οικονομολόγοι μιλούν για εθνικοποίηση των τραπεζών.

Αν όμως οι πολίτες έχουν ειρηνικές διαθέσεις οι κυβερνώντες δεν έχουν. Πουθενά δεν εφαρμόστηκαν τόσο σκληρά μέτρα λιτότητας χωρίς σκληρά μέτρα καταστολής. Οι δημοκρατικές ελευθερίες κινδυνεύουν. Στα χέρια μας να τις υπερασπίσουμε. Αλλά αυτό απαιτεί τη μεγαλύτερη κοινωνική συσπείρωση.

Ποιά τα σχέδια σας για το μέλλον.

Στις σημερινές συνθήκες δεν μπορείς να κάνεις μεγάλα σχέδια για το μέλλον. Όλα είναι ρευστά. Είναι οι στιγμές που κι η ποίηση κατεβαίνει στους δρόμους. Και πρέπει να την ακολουθήσεις.

 

= = =

- Αναδημοσίευση από την μηνιαία εφημερίδα NOVA ZORA, Φύλλο Νο. 17, Νοέμβριος 2011. http://novazora.gr/arhivi/3999

- Η ιστοσελίδα του Νικου Θεοδοσίου http://theodosiou.wordpress.com/

 

 

Παρασκευή, Νοεμβρίου 18, 2011

ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ ΚΑΙ Η ΜΗ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ ΤΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟ

 

МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК И НЕГОВОТО НЕГИРАЊЕ ОД СТРАНА НА ГРЧКИОТ НАЦИОНАЛИЗАМ

Η ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ ΚΑΙ Η ΜΗ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ ΤΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟ

Το ζήτημα της ιδιαιτερότητας της μακεδόνικης γλώσσας αποτελεί καθημερινό θέμα “επιστημονικής” και πολιτικής συζήτησης στα βαλκανικά κράτη. Η χρήση ξεπερασμένης και ακατάλληλης ορολογίας αποτελεί συχνή πρακτική, με σκοπό η γλώσσα να αποκλειστεί ως τέτοια, παρόλη την κωδικοποίησή της, με την οποία αναδείχθηκε εθνική γλώσσα του μακεδόνικου έθνους. Η κωδικοποίηση αποτελεί αποδοχή και συστηματοποίηση των γλωσσικών κανόνων και νόμων και προδιαγραφή της υποχρεωτικής γλωσσικής μορφής.Το ΑBECEDAR το κυκλοφόρησε η ελληνική κυβέρνηση το 1925, όπως προβλέπονταν από την Συνθήκη των Σεβρών (1920) και το Πρωτόκολλο της Γενεύης (1924). Το συνέταξαν ο Έλληνας εθνολόγος-γλωσσολόγος Γεώργιος Σαγιαξής (που σπούδασε γλωσσολογία στην Γερμανία με υποτροφία του Υπουργείου Εξωτερικών) και οι Έλληνες φιλόλογοι Ιωσήφ Λαζάρου και Ι. Παπαζαχαρίου. Το παρουσίασε περήφανα στην Κοινωνία των Εθνών ο Έλληνας Επιτετραμμένος Βασίλειος Δερδάμης, στις 10-11-1925, λέγοντας πως «η Μακεδονική γλώσσα είναι διαφορετική από την Βουλγαρική και γι αυτό φτιάχτηκε αυτό το αλφαβητάρι της». Αυτή ήταν η επίσημη θέση της Ελληνικής Κυβέρνησης – και ο λόγος που το βιβλίο δεν τυπώθηκε με κυριλλικούς αλλά με λατινικούς χαρακτήρες (για να ξεχωρίζει από τα βουλγάρικα).

Οι πλέον χρησιμοποιούμενες ορολογίες για την ονομασία της, συνδεδεμένες με εθνικούς και πολιτικούς σκοπούς της εθνικής ιδεολογίας των γειτονικών εθνών - κρατών είναι: “διάλεκτος”, “ιδίωμα” ή κάποια “μίξη διαφόρων γλωσσών”.  Τέτοιες προκατελειμένες επιβολές έχουν σκοπό την αναίρεση της εθνικής μακεδονικής ταυτότητας, στην οποία η γλώσσα κατέχει σημαντική θέση ως κριτήριο της διαμόρφωσής του.

Έτσι σήμερα, όπως και στο παρελθόν, η ελληνική διανοούμενη και πολιτική ελίτ, αρνείται την αναγνώριση της μακεδόνικης γλώσσας, ισχυριζόμενη ότι αυτή είναι “μόνο διάλεκτος” ή “ιδίωμα” της βουλγάρικης γλώσσας (μερικές φορές της σέρβικης, μέχρι και της ελληνικής), με έλλειψη “συντακτικής” και “γραμματικής». Ο πολιτικός Στέλιος Παπαθεμελής, με τις “αποδείξεις” του, προχωρά ένα βήμα παραπάνω. Ισχυρίζεται ότι η μακεδόνικη γλώσσα είναι στην ουσία ελληνική!!

Ο πλέον όμως χρησιμοποιούμενος ορισμός από πλευράς μεγάλου αριθμού Ελλήνων “ειδικών”, είναι ότι η μακεδόνικη γλώσσα αποτελεί “κομουνιστική κατασκευή”, πολιτικό “χειρισμό”, με σκοπό αλυτρωτικό. Σε καμία περίπτωση δεν λαμβάνονται υπόψιν οι πραγματικές ιστορικές-γλωσσικές φάσεις της δημιουργίας της μακεδόνικης γλώσσας. Αυτό δεν βολεύει καθόλου τους πολιτικο-εθνικιστικούς στόχους.

Σε κάθε περίπτωση, αναμφισβήτητα η γλώσσα είναι ζωντανό υλικό, ευπαθές σε διάφορες τροποποιήσεις κατα τη διάρκεια του ιστορικού χρόνου. Το ίδιο μπορούμε να πούμε και για τη μακεδόνικη γλώσσα, όπως και για όλες τις βαλκανικές γλώσσες. 

Στην κατεύθυνση αυτή, ξεκινώντας από το γεγονός ότι το ελληνικό έθνος βασίστηκε κυρίως στη θρησκεία και τη γλώσσα και στην τάση του ελληνικού εθνικισμού για μέγιστη εθνική ομογενοποίηση, η ελληνική γλώσσα κατα την ροή της ιστορίας πέρασε από διάφορες φάσεις ανάπτυξης και πριν τη διαμόρφωσή του και κατα την περίοδο που η ίδια έγινε εθνική γλώσσα του ελληνικού κράτους. Ο γλωσσικός σχεδιασμός ήταν φαινόμενο σε όλα τα βαλκανικά κράτη και το ίδιο συνέβει και στην Ελλάδα. Έτσι, ορισμοί όπως “τεχνητό έργο” ή “κατασκεύασμα” δεν ισχύουν, ή ισχύουν για όλες τις γλώσσες του “πολιτισμένου” κόσμου.

Η ορολογία της επίσημης ονομασίας των εθνικά Μακεδόνων και της μακεδόνικης γλώσσας από πλευράς του ελληνικού κράτους  και των προπαγανδιστικών ινστιτούτων του στη Μακεδονία στο τέλος του 19ου και στις αρχές του 20ου αιώνα, πάνω απ’όλα εξαρτώταν από το τότε πολιτικο-προπαγανδιστικό περιβάλλον και τις συγκρούσεις με άλλα κράτη διεκδικητές των εδαφών και του πληθυσμού της Μακεδονίας.

Στην οικοδόμηση της εθνικής συνείδησης μεταξύ του μη ελληνόφωνου πληθυσμού της Μακεδονίας, οι ελληνικές προπαγανδιστικές οργανώσεις βασίζονταν κυρίως στο ανήκειν στο Οικουμενικό Πατριαρχείο. Επίσης, η «καταγωγή» και η «συνείδηση», έγιναν ένας από τους καθοριστικούς παράγοντες “απόδειξης” της ελληνικής καταγωγής του μακεδόνικου πληθυσμού και μαζί με την Ορθοδοξία έδωσαν τη δυνατότητα να ελαχιστοποιηθεί ο ρόλος της γλώσσας ως κριτήριο προσδιορισμού της εθνικής ταυτότητας. Αυτό οφειλόταν κυρίως στην λανθασμένη εκτίμηση, σύμφωνα με την οποία όλοι οι ορθόδοξοι χριστιανοί που χρησιμοποιούσαν την ελληνική γλώσσα στη λειτουργεία, ανεξάρτητα από τη μητρική τους γλώσσα, θεωρούνταν αυτόματα τμήμα του “ελληνισμού”  (Κωφός, 1977:380).

Αυτή όμως η κατηγοριοποίηση άλλαξε σε μεγάλο βαθμό μετά την ίδρυση της βουλγάρικης Εξαρχείας (1870), όταν σε ορισμένες περιοχές της Μακεδονίας, η ελληνική γλώσσα δεν αποτελούσε την κύρια γλώσσα στην εκκλησιαστική λειτουργία και οι δύο εθνικές ιδεολογίες, ιδιαίτερα μετά την σύσταση του Βασιλείου της Βουλγαρίας (1878), τέθηκαν σε άμεση αντιπαράθεση. Λόγω αυτού, η ελληνική εθνική ιδεολογία άρχισε να χάνει την σημασία της σε ότι αφορά τον προσδιορισμό της ελληνικής εθνικής ταυτότητας στη Μακεδονία. Η επίσημη Αθήνα ισχυριζόταν ότι αυτοί που παρέμειναν υπο την σκέπη του Πατριαρχείου ήταν οι “αληθινοί Έλληνες”, αν και όχι γλωσσικά, τότε σύμφωνα με την “καταγωγή” τους και το εθνικό αίσθημα (Livanios, 2006:60, 66).

Η ελαχιστοποίηση της σημασίας της γλώσσας στη διαμόρφωση και τον ορισμό της πλειοψηφίας του χριστιανικού πληθυσμόυ της Μακεδονίας, ώθησε την επίσημη Αθήνα, όλη εκείνη την περίοδο να χρησιμοποιεί διάφορα ονόματα για τη μακεδόνικη γλώσσα. Όσες περιοχές της Μακεδονίας ανήκαν πλέον στην Εξαρχεία, για το ελληνικό κράτος ο μακεδόνικος πληθυσμός μετατράπηκε πλέον σε βουλγάρικο (λίγο διάστημα πριν παρουσιαζόταν ως  «καθαρά ελληνικός») ή βουλγαρόφωνο και η γλώσσα σε βουλγάρικη (Κωστόπουλος, 2000:41). Από την άλλη πλευρά, οι Μακεδόνες πατριαρχικοί χαρακτηρίζονταν ως «Σλάβοι», «Σλαβόφωνοι», «Σλαβομακεδόνες», μέχρι και «Μακεδόνες» και η γλώσσα τους ως «σλάβικη γλώσσα». Αυτός όμως ο διαχωρισμός δεν ήταν σταθερός. Πολύ συχνά, εθνικά Μακεδόνες, μέλη της Πατριαρχείας ή της Εξαρχείας, περνούσαν από τη μια πλευρά στην άλλη, αλλά και λόγω της λανθασμένης συχνά εικόνας που είχε η ελληνική προπαγάνδα για την εθνολογική εικόνα της Μακεδονίας.

Eπίσημη δημόσια προκήρυξη του ελληνομακεδονικού κομιτάτου το 1905. Απευθύνετε προφανώς... στους Μακεδόνες και γι αυτό το λόγο είναι γραμμένη στη μακεδονική γλώσσα έστω με χρήση του ελληνικού αλφαβήτου. Δεν απευθύνετε στους, όσους, Ελληνες υπήρχαν στην, τότε, Οθωμανική Μακεδονία. Είναι προφανές, επίσης, οτι το Ελληνομακεδονικό Κομιτάτο το 1905 δεν θεωρούσε Μακεδόνες του ελληνόφωνους κατοίκους της Οθωμανικής Μακεδονίας και γι αυτό δεν απευθύνετε σε αυτους στα ελληνικά.

Ότι ο κατασκευασμένος με τον τρόπο αυτόν ελληνικός εθνικισμός εξυπηρετούσε μόνο την ικανοποίηση των ελληνικών εθνικών φιλοδοξιών ως προς τη Μακεδονία και τους Μακεδόνες την περίοδο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και ότι αυτό βρισκόταν πολύ μακριά από την πραγματικότητα, δείχνουν και τα παρακάτω παραδείγματα:

Από έκθεση του Έλληνα προξένου στη Μπίτολα, έγινε γνωστό ότι το 1907, στο χωριό της περιοχής, το Скочивир-Σκότσσιβιρ, ο πρόξενος της Ρωσίας ζήτησε από έναν χωρικό να μιλήσει στα ελληνικά, αλλά εκείνος του απάντησε ότι δεν ομιλεί ούτε τα ελληνικά, ούτε τα βουλγάρικα και ότι η δική του γλώσσα είναι η μακεδόνικη, διαφορετική από αυτήν της Βουλγαρίας (Καλοστύπης, 1991:69). Το ίδιο συνέβει και σε συνομιλία Μακεδόνα χωρικού με τον Άγγλο δημοσιογράφο Άλεν Άπουορντ (Allen Upward), στο χωριό Владово, Воденско – Βλάντοβο Βόντενσκο (Άγρας Έδεσσας): «τον ρώτησα τί γλώσσα μιλάει και ο Έλληνας μεταφραστής μου απάντησε αδιάφορα ,,βουλγάρικα,,. Ο χωρικός όμως είχε απαντήσει ,,μακεντόνσκι,, και εγώ είχα δώσει σημασία στη λέξη αυτή. Ο χωρικός επίσης μου εξήγησε ότι δεν θεωρεί τη γλώσσα του βουλγάρικη. Δεν λέγεται βουλγάρικη η γλώσσα μου. Μακεδόνικη (μακεντόνσκι) λέγεται, απάντησε σε σχετική ερώτηση ο χωρικός από το Βλάντοβο (Upward, 1908:204, 205).

Ενδιαφέρουσες πληροφορίες προσφέρει και η ελληνική εφημερίδα της εποχής εκείνης, Σκριπ. Σε φύλλο της, στις 8 Ιουλίου 1905, είχε δημοσιευτεί είδηση «συναγερμός», ότι «μακεδόνικη γραμματική θα χρησιμοποιήται πλέον στα βουλγάρικα σχολεία της Μακεδονίας», ονομάζοντας βέβαια βουλγάρικα τα εξαρχικά σχολεία.   Οι δάσκαλοι των σχολείων στη Μακεδονία έχουν λάβει εντολή να διδάσκουν αυτή τη γλώσσα, αντί της βουλγάρικης ή της σέρβικης. Σύντομα θα εκτυπωθούν σχολικά και άλλα βιβλία και έπειτα η Οργάνωση σκέφτεται να απαγορέψει την χρήση της βουλγάρικης και της σέρβικης γλώσσας» (Σκριπ, 1905:1).Παρακάτω αναφέρει: « … Πριν λίγους μήνες, στη Μπίτολα και τη Φλώρινα, συστάθηκε μια επιτροπή από πλευράς της Μακεδόνικης Οργάνωσης, η οποία έχει καθήκον να δημιουργήσει σύγχρονη μακεδόνικη γραμματική. Η επιτροπή αποτελείται από εφτά καθηγητές γλωσσολογίας και ως βάση αυτής της γραμματικής θα ληφθεί η διάλεκτος που ομιλείται στο βίλαετ της Μπίτολα (το βίλαετ αυτό περιλάμβανε τις περιοχές Μπίτολα, Πρίλεπ, Ρέσεν, Λέριν, Κόστουρ, Σόροβιτςς). Ήδη έχει ανακυρηχθεί από πλευράς της επιτροπής ως μακεδόνικη γλώσσα (δηλαδή τα περι κατασκευάσματος του Τίτο, ανατρέπονται καθέτως).

Οι δάσκαλοι των σχολείων στη Μακεδονία έχουν λάβει εντολή να διδάσκουν αυτή τη γλώσσα, αντί της βουλγάρικης ή της σέρβικης. Σύντομα θα εκτυπωθούν σχολικά και άλλα βιβλία και έπειτα η Οργάνωση σκέφτεται να απαγορέψει την χρήση της βουλγάρικης και της σέρβικης γλώσσας» (Σκριπ, 1905:1).

= = = =

Αναδημοσίευση από την μηνιαία εφημερίδα NOVA ZORA, Φύλλο Νο. 17, Νομέμβριος 2011. http://novazora.gr/arhivi/4054

Κυριακή, Νοεμβρίου 13, 2011

ΤΟ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟ ΖΗΤΗΜΑ ΧΘΕΣ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ

Το κείμενο που ακολουθεί δημοσιεύτηκε στο Μακεδονικό Περιοδικό «ΛΟΖΑ» που κυκλοφορεί από το 2000 στο τεύχος 18 του Οκτώβρη 2011. Η εισήγηση αυτή ήταν τοποθέτηση του εκπροσώπου της «ΛΟΖΑ», Νίκου Σακελλάριου, σε εκδήλωση του 11ου Αντιρατσιστικού Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης το 2008.


ΤΟ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟ ΖΗΤΗΜΑ ΧΘΕΣ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ

«Εγώ αντιλαμβάνομαι τον κόσμο ενωμένο

σαν πεδίο πολιτιστικού συναγωνισμού

μεταξύ των λαών»

Γκότσε Ντέλτσεβ

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Η σήψη του κρατικο-μονοπωλιακού συστήματος του ανατολικού μπλοκ οδήγησε αυτές τις χώρες να πέσουν σαν χάρτινος πύργος το 1989-1990. Η ιδιόμορφη κατάσταση του πολιτικού συστήματος στη Γιουγκοσλαβία και αυτή κατέρρευσε, δυστυχώς με αίμα. Η Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Μακεδονίας που ήταν μία από τις αυτόνομες δημοκρατίες της Γιουγκοσλαβίας το 1991, εφόσον ήταν πια τελειωμένη η ιστορία του ενιαίου της Γιουγκοσλαβίας τον Σεπτέμβριο ανακήρυξε την ανεξαρτητοποίησή της ειρηνικά, με δημοψήφισμα και με συντριπτική πλειοψηφία του λαού της. Για ελάχιστα χρόνια ονομαζόταν «Λαϊκή Δημοκρατία της Μακεδονίας», έτσι όπως ανακηρύχθηκε στις 2 Αυγούστου του 1944, επέτειο του Ίλιντεν από την 1η Αντιφασιστική Συνέλευση της Λαϊκής Απελευθέρωσης της Μακεδονίας (ΑΣΝΟΜ). (Σπυρίδων Σφέτας, Η διαμόρφωση της σλαβομακεδονικής ταυτότητας, εκδόσεις Βάνιας σ. 177).

Στο σύνταγμά τους γράφει ΡΕΠΟΥΠΛΙΚΑ ΜΑΚΕΝΤΟΝΙΑ ενώ από τις 7 Απριλίου 1993 με την απόφαση 817 του Συμβουλίου Ασφαλείας γίνονται δεκτά με το όνομα FYROM (Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας). Και όλα αυτά κάτω από την ιμπεριαλιστική πίεση της Ελλάδας. (Εφημ. Καθημερινή 24/2/2008 σ. 11).

Μετά το 1991 στην Ελλάδα συνήθως σαν φταίχτη του Μακεδονικού τα ρίχνουν στον Τίτο. Ενώ παλαιότερα, πριν την διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, συνήθως τα βάρη τα ρίχναν στο ΚΚΕ, στην Κομιντέρν, στην Σ.Ε.

Φαίνεται πως τώρα δίνουν ένα είδος συγχωροχάρτι στο ΚΚΕ γιατί έτσι καταρρίπτεται το επιχείρημα ότι το Μακεδονικό έθνος υπάρχει από το 1944. Υποτιμούν την πιο «σημαντική επαναστατική εκδήλωση του καταπιεσμένου πληθυσμού της Μακεδονίας ενάντια στον Οθωμανικό ζυγό» που «προετοιμάστηκε και καθοδηγήθηκε από την Εσωτερική Μακεδονική Επαναστατική Οργάνωση (ΕΜΕΟ)», η οποία είχε υιοθετήσει ως κεντρικό της σύνθημα τη ρητορική αποστροφή του Γλάδστον, «η Μακεδονία στους Μακεδόνες». «Πρόκειται για την εξέγερση του Ίλιντεν (ημέρα του Προφήτη Ηλία) στις 20 Ιουλίου (2 Αυγούστου με το ιουλιανό ημερολόγιο) του 1903». (Από το βιβλίο του Henry Brailsford ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ – ΟΙ ΦΥΛΕΣ ΤΗΣ ΚΑΙ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΟΥΣ, εκδόσεις ΟΔΥΣΣΕΑΣ, σ. 385, Σημειώσεις του Μεταφραστή).

Έλληνες εθνικιστές προσπαθούν να υποτιμήσουν την επανάσταση αυτή, λες και ήταν 5-10-20 άτομα.

Να παραθέσω μερικά στοιχεία της δύναμης των Επαναστατών μόνο στο δυτικό τμήμα της Μακεδονίας: Στο Σμίλεβο και τα Διαβατά, γύρω στους 650, στο Κρούσεβο 400, στο Ντεμίρ-Χισάρ 420, στη Ρέσνα 450, στην Οχρίδα 880, στο Κίτσεβο 350, στη Πεδιάδα του Μοναστηρίου 250, στην Πρέσπα 300, στη Φλώρινα 450, στην Καστοριά 700. Σύνολο γύρω στους 4.800, Οι Τούρκοι συγκέντρωσαν γύρω στους 80.000 άνδρες, «Οι συνολικές απώλειες της μάχιμης δύναμης των εξεγερμένων ανήλθε σε 746 νεκρούς και τραυματίες» (σ. 182-183, 187 Brailsford).

«Οι πρώτες τρεις βδομάδες της εξέγερσης ήταν μια περίοδος ενός σχεδόν απρόσκοπτου θριάμβου. Οι Τούρκοι φαίνονταν ανίκανοι να σκεφτούν κάποιο σχέδιο εκστρατείας και, εκτός από τις τρεις πόλεις του Μοναστηρίου, της Οχρίδας και της Καστοριάς, αντάρτες είχαν σχεδόν παντού το πάνω χέρι. Κατέλαβαν τις τρεις επαρχιακές πόλεις Κρούσεβο, Κλεισούρα και Νέβεσκα – όλες τους κέντρα βλάχων, σκαρφαλωμένα στις πιο απρόσιτες θέσεις της βουνοπλαγιάς. Οι Τούρκικες φρουρές είτε το έσκασαν, είτε υπέκυψαν δίχως ουσιαστική αντίσταση». «Στις τρεις κατειλημμένες θέσεις εγκαταστάθηκαν προσωρινές κυβερνήσεις» (σ. 184 Brailsford).

Στο Κρούσεβο ανακηρύχθηκε η ΚΡΟΥΣΕΒΣΚΑ ΡΕΠΟΥΠΛΙΚΑ, εκδόθηκαν 4 διαγγέλματα. Οι Έλληνες ιστορικο-εθνικιστές ρίχνουν τη λάσπη ότι στο βλάχικο Κρούσεβο το διάλεξαν επίτηδες οι εξεγερμένοι για να το καταστρέψουν οι Τούρκοι. Μα εκεί ηρωικά πολεμήσανε μέχρι και τον τελευταίο αντάρτη (Κομίτα) η ομάδα του βλάχου Πίτου Γκούλη.

«Ο πληθυσμός των χωριών που εντάχθηκαν δίχως κανέναν ενδοιασμό στο κίνημα είναι περίπου έξι χιλιάδες, αλλά ενισχύσεις ήρθαν επίσης και από μερικά άλλα χωριά. Ένας σε κάθε έξι περίπου από τον ανδρικό πληθυσμό ήταν υπό τα όπλα, ένας σημαντικός αριθμός» (σ. 183, Brailsford).

Στην Κλεισούρα διοικητής ήταν ο Τσακαλάρωφ, καταγωγή από το Σμ’ρντες Κρυσταλλοπηγή. Οι επαναστάτες κατείχαν την πόλη «20-22 ημέρες» (ΝΙΚΟΛΑΟΣ Α. ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΗΣ, ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΗ ΠΡΟΣΩΠΟΓΡΑΦΙΑ. ΕΚΔΟΤΙΚΟΣ ΟΙΚΟΣ ΑΝΤ. ΣΤΑΜΟΥΛΗ, σ. 19, 25, 55).

«Στις 22 Ιουλίου 1903 το σύνθημα της επανάστασης στην περιοχή της Κλεισούρας δόθηκε από τον … Βοεβόδα Κόλε. Η προσπάθεια καταδίωξής του από τουρκικό στρατό έξω από την Κλεισούρα απέτυχε, αλλά το ελληνικό αίμα του καπετάν Βαγγέλη αντιμετώπισε με επιτυχία τους 200 οπαδούς του Κόλε τρέποντάς τους σε φυγή, αφού πρώτα τους είχε προξενήσει σημαντικές απώλειες. Τη νύχτα της 22 προς 23 Ιουλίου τα ενωμένα… σώματα των οπλαρχηγών Τσακαλάρωφ, Κόλε, Ποπώφ, Ηλία, Κλιάσεφ, Ρόζωφ και Μάτη, υποχώρησαν προς τις γύρω ορεινές περιοχές. Στις 23 Ιουλίου σε κοινή επιχείρηση του σώματος του καπετάν Βαγγέλη και του Τουρκικού στρατού, προσπάθησαν να αποκρούσουν τους επαναστάτες «δίχως επιτυχία, εφόσον οι δυνάμεις τους μειονεκτούσαν αριθμητικά».

Βέβαια με τις καταλήψεις υπήρξε φορολόγηση (σ. 18, 19, 25 στου Βασιλειάδη το βιβλίο).

Με την ήττα της επανάστασης οι διορισμένοι με εθνικά κριτήρια Μητροπολίτες από την Κων/πολη στη Μακεδονία εκμεταλλεύτηκαν αυτό το γεγονός για να φύγει ο κόσμος από την εξαρχία και να γυρίσει στο εθνικιστικό πατριαρχείο. Έτσι πρώτος και καλύτερος ο συνεργάτης των Τούρκων Καραβαγγέλης, καταγόμενος από τη Λέσβο μαζί με τον Καπετάν Βαγγέλη εκβίαζε τον φτωχό κόσμο να αποκηρύξει την επανάσταση δίνοντας έτσι τροφή και για να τους γλιτώσει από το βούρδουλα της οθωμανικής εξουσίας.(σ. 19, 27 ΑΠΟΜΝΗΜΟΝΕΥΜΑΤΑ Γ. ΚΑΡΑΒΑΓΓΕΛΗ, εκδόσεις Μπαρμπουνάκη)

Ο Καραβαγγέλης ήταν τόσο αιμοβόρος που αυτός ευθύνεται και για τη δολοφονία του Καπετάν Κώττα και του Αριστείδη Μαργαρίτη. Για τον Α. Μαργαρίτη καταγόμενο από την Καστοριά επειδή είχε επαφές με τον βοεβόδα Κωνστάντωφ από το Τσέτεροκ (σημερινή Μεσοποταμία). Γιατί πίστευαν πως οι καταπιεζόμενοι λαοί πρέπει να αποτίναζαν τον τουρκικό ζυγό. Αυτό όμως επειδή δεν το επιθυμούσε ο Καραβαγγέλης. Γι’ αυτό και ο Φιλώτας (Φιλόλαος Πειχεών) αναφέρει στα γραπτά του «Ο Καραβαγγέλης, για ν’ αποφύγει μελλοντικό έλεγχο των πράξεών του, αποφάσισε την εξόντωση του Μακεδόνα καπετάνιου Αριστείδη».

«Άλλωστε ο Γερμανός Καραβαγγέλης φέρει την αποκλειστική ευθύνη και για τη δολοφονία του Καπετάν Κώττα». (σ. 90, 100).

 

 

ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΔΙΑΔΡΟΜΗ

Ο Γαλλικός διαφωτισμός υιοθέτησε την αρχή των εθνοτήτων. Από εκεί εμπνεύστηκαν Έλληνες και φιλέλληνες διανοούμενοι να δημιουργήσουν ελληνικό κράτος και ελληνικό έθνος και δημιουργήθηκε.

Όπως ο Ιταλός πολιτικός Massimo d’ Angelio είχε πει κάποτε «φτιάξαμε την Ιταλία, ώρα να φτιάξουμε και Ιταλούς» έτσι και η Ελλάδα δημιούργησε ελληνική εθνική συνείδηση και εκεί που δεν υπήρχε ή υπήρχε κάτι άλλο.

Ο Παΐσιος Χιλανδαρινός έγραψε το 1762 τη Σλαβοβουλγαρική ιστορία και έθεσε τις βάσεις για το βουλγαρικό έθνος, (σ. 15, ΣΛΑΒΟΒΟΥΛΓΑΡΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ, ΠΑΪΣΙΟΣ ΧΙΛΑΝΔΑΡΙΝΟΣ, εκδοτικός οίκος Αδελφών Κυριακίδη).

Και έτσι σε αντίθεση με τους Έλληνες, Βούλγαρους, Σέρβους το δεύτερο μισό του προ-περασμένου αιώνα άρχισε να δημιουργείται και τελικά δημιουργήθηκε και το Μακεδονικό έθνος. Με τους αδελφούς Μιλαντίνοφσκι, τον Παρλίτσεφ και με κορυφαίο έργο του Κρστε Μισίρκωφ από την Πέλλα που έγραψε το έργο ΖΑ ΜΑΚΕΝΤΟΝΤΣΙΤΕ ΡΑΜΠΟΤΙ ΓΙΑ ΤΙΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΕΣ ΥΠΟΘΕΣΕΙΣ το 1903.

O Κρστε Μισίρκωφ από την Πέλλα έγραψε το έργο ΖΑ ΜΑΚΕΝΤΟΝΤΣΙΤΕ ΡΑΜΠΟΤΙ ΓΙΑ ΤΙΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΕΣ ΥΠΟΘΕΣΕΙΣ το 1903

Στο βιβλίο του γράφει:

«Η Επαναστατική Οργάνωση και οι ίδιοι οι Μακεδόνες έχουν μέχρι τώρα διαχωρίσει τα συμφέροντά τους απ’ αυτά των Βουλγάρων», σ. 103.

«Είναι καιρός να αντικατασταθούν από ένα κοινό όνομα για όλους τους Σλάβους Μακεδόνες, το όνομα Μακεδόνας».

«Να τι μπορεί να απαντήσει κανείς σ’ αυτούς που ισχυρίζονται ότι μακεδονική εθνότητα δεν υπήρξε ποτέ: μπορεί να μην υπήρξε ποτέ, αλλά σήμερα υπάρχει και θα υπάρχει και στο μέλλον», σ. 138.

Κορυφαίες στιγμές του μακεδονικού κινήματος ήταν το Ίλιντεν με την Εσωτερική Οργάνωση που δημιουργήθηκε στη Θεσ/νίκη. Με τον Κιλκισιώτη Γκότσε Ντέλτσεφ που έπεσε στη Μπάνιτσα Σερρών στις 4 Μαΐου 1903 που έλεγε:

Γκότσε Ντέλτσεφ: «Εγώ αντιλαμβάνομαι τον κόσμο ενωμένο σαν πεδίο πολιτιστικού συναγωνισμού μεταξύ των λαών».

«Εγώ αντιλαμβάνομαι τον κόσμο ενωμένο σαν πεδίο πολιτιστικού συναγωνισμού μεταξύ των λαών».

Με τον πρώτο Σοσιαλιστή Βουλευτή Κιλκισιώτη Ντιμίταρ Βλάχωβ στο Οθωμανικό Κοινοβούλιο. Στην αυτοβιογραφία του αναφέρει: «Το Κούκους… ήταν από τα πιο επαναστατικά κέντρα της Μακεδονίας… και έχει 13.000 πολίτες, από αυτούς 12.000 Μακεδόνες και 1000 Τούρκοι και τσιγγάνοι πολίτες», σ. 25. ΜΕΜΟΑΡИ ДИΜИΤΑΡ ΒΛΑΧΟΒ (ΑΠΟΜΝΗΜΟΝΕΥΜΑΤΑ ΤΟΥ ΝΤΙΜΙΤΑΡ ΒΛΑΧΟΦ)

Είναι ο αντιφασιστικός αγώνας του ΣΝΟΦ και το ΝΟΦ στην περίοδο του εμφυλίου.


 

ΠΡΟΣΦΑΤΗ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΔΙΑΔΡΟΜΗ

Ο Α. Παπανδρέου είχε καλύτερες πολιτικές σχέσεις σαν κόμμα πριν βγει στην εξουσία με τον Τίτο και σε δεύτερη μοίρα το ΚΚΕ εσωτ. Και παρόλο που είχε προλογίσει την βιογραφία του Τίτο στα ελληνικά, αποδείχθηκε βασιλικότερος του Βασιλέως. Η υπουργική απόφαση να γυρίσουν, μόνο οι Έλληνες το γένος του 1982 με υπογραφή Σκουλαρίκη - Γεννηματά τον οδηγεί στις 16 Φεβρουαρίου 1994 να επιβάλλει οικονομικό εμπάργκο σ’ αυτή τη μικρή χώρα. (ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ 24/2/08, σ. 11).

Ώσπου αίρεται το εμπάργκο και ακολουθεί στις 13-9-1995 η ενδιάμεση Συμφωνία που υπογράφτηκε στη Νέα Υόρκη όπου μεταξύ άλλων λέει ότι δεν μπορεί να βάλει βέτο η Ελλάδα να μπαίνει στους διεθνείς οργανισμούς με το προσωρινό όνομα που είναι το FYROM.

Το οικονομικό εμπάργκο της Ελλάδας απέναντι σ’ αυτή τη μικρή χώρα εκ των υστέρων χαρακτηρίστηκε λάθος ακόμα και από την πτέρυγα της ΝΔ αλλά και του ΠΑΣΟΚ. Όμως η δημαγωγία του Παπανδρέου του νεότερου στη Βουλή αυτές τις ημέρες (τέλη Μαρτίου 2008) υπεράσπισε το εμπάργκο του πατέρα του. Για να του απαντήσει η Ντ. Μπακογιάννη ότι ήταν ένα λάθος το εμπάργκο.

Ανάλογη εθνικιστικότατη δήλωση έκανε ο άλλοτε αριστερός Μ. Θεοδωράκης με επιστολή του στις 28-2-2008 (και στην "Ε") που προτείνει η Ελλάδα να κλείσει τα σύνορά της με τα Σκόπια και να διακόψει τις διπλωματικές και οικονομικές σχέσεις με το κράτος αυτό. Να γιατί οι δηλώσεις του πρώην Λαμπράκη φαρδιά-πλατιά δημοσιεύονται και στη φυλλάδα του Παπαθεμελή ή εγκωμιάζονται από το ΛΑΟΣ.

 

ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ

Η Βουλγαρία ήταν η πρώτη χώρα που είχε αναγνωρίσει την γειτονική χώρα και δεν αναγνωρίζει Μακεδονική εθνότητα ούτε για τη χώρα αυτή, ούτε και εντός της όπου δρουν Μακεδονικές οργανώσεις που πιστεύουν πως είναι εθνικά Μακεδόνες και όχι Βούλγαροι. «Κατά την απογραφή του πληθυσμού που πραγματοποιήθηκε στο βουλγαρικό χώρο το Φεβρουάριο του 1947, οι περισσότεροι ντόπιοι κάτοικοι προτίμησαν την επωνυμία Μακεδόνες αντί της βουλγάρικης εθνικότητας» (στο βιβλίο Ο Μακεδονικός Αγώνας, εκδόσεις Αλέξανδρος, τόμος 3ος, σελ. 865).

Εφόσον ο όρος ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ είναι γεωγραφικός και δεν είναι δυνατόν να μπερδευτεί με την Μακεδονία του Πιρίν ή την Κεντρική, ή Δυτική ή Ανατολική Μακεδονία, εφόσον και η Ελλάδα κατέχει μόλις το 51% της γεωγραφικής Μακεδονίας από πού έως που, με ποιο δημοκρατικό δικαίωμα να επιβάλλει να είναι συνέταιρος-κουμπάρος η Ελλάδα το πώς θα ονομάζεται αυτή η χώρα;

Το δικαίωμα της εθνότητας είναι ζήτημα αυτοπροσδιορισμού ατομικού ή συλλογικού όχι ετεροπροσδιορισμού.

Στο χώρο της Ελληνικής Μακεδονίας όταν λέμε ντόπιος εννοούμε βασικά τον σλαβόφωνο. Άραγε ποιος μπορεί να είναι περισσότερο Μακεδόνας; Ο Γκρούεφσκι που κατάγεται από χωριό της Φλώρινας, ή ο Άνθιμος που είναι από την Πελοπόννησο, ο Ζουράρις από την Κρήτη, ο Ψωμιάδης από τον Πόντο;

Σε κάποια τηλεοπτική εκπομπή ο Μίμης Ανδρουλάκης όταν τον ρώτησαν για τη Θεσσαλονίκη αν θα πάει για Δήμαρχος απάντησε πως γιατί όχι εξάλλου πολλοί Δήμαρχοί της ήταν Πελοποννήσιοι (π.χ. Κούβελας).

Ο εθνικισταράς Κ. Ζουράρις στην επέτειο για το 1821 στις 25/3/08 πήγε με μαθητές από σχολεία της Θεσσαλονίκης να παρελάσουν στους Ευζώνους του Κιλκίς. Αφού διώχθηκε ο ντόπιος πληθυσμός από το Ματσούκοβο φυσικά έγινε ελληνικό χωριό και ονομάστηκε Εύζωνοι.

Από εδώ καταγόταν ο Venijamin Macukovski (1847;-1878) που συνέταξε για εκτύπωση μια «Γραμματική της Μακεδονικής διαλέκτου» που γι’ αυτό βρήκε την αντίδραση του βουλγαρικού κράτους», (σ. 37, 38 Σπυρίδων Σφέτας, Η ΔΙΑΜΟΡΦΩΣΗ ΤΗΣ ΣΛΑΒΟΜΑΚΕΔΟΝΙΚΗΣ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑΣ, εκδόσεις ΒΑΝΙΑΣ).

Συμμετείχε ο Ζουράρις ο άλλοτε πρόσφατα και συνεργαζόμενος με το ΚΚΕ στο Παλαί Ντε Σπορ μαζί με τον Παπαθεμελή και τον Άνθιμο όπου ακούστηκε και το σύνθημα «φέρτε μας τα όπλα να πάρουμε τα Σκόπια», (Ελευθεροτυπία 6/3/2008, σ. 5).

Ο εκλεκτός όλων των φασιστών από την Ελλάδα Άνθιμος (Χρυσή Αυγή, Στόχος…) ανέφερε «όπου Μακεδονία ίσον Ελλάδα και όπου Ελλάδα ίσον Μακεδονία». Τι πιο αλυτρωτικό σύνθημα υπάρχει από αυτό και μάλιστα από τα κυριότερα πρόσωπα της επίσημης ιεραρχίας; Ευτυχώς τώρα τελευταία δεν έχει την ίδια συμπαράσταση που είχε από τον Χριστόδουλο. Ο νέος αρχιεπίσκοπος φαίνεται πως αποστασιοποιείται από τις εθνικιστικές φανφάρες του Άνθιμου. Το άμβωνα της Εκκλησίας το έχει κάνει βήμα για πολιτικό λόγο όπου την εξωτερική πολιτική την βαπτίσαν εθνική πολιτική. Κάθε Κυριακή σε όποια εκκλησία πάει ο Άνθιμος εκεί πάνε ο Παπαθεμελής, ο Βελόπουλος (ΛΑΟΣ), ο Ψωμιάδης και άλλοι εκλεκτοί εθνικόφρονες που μάλιστα τους αναγγέλλει και από το επίσημο βήμα της Εκκλησίας ο Άνθιμος.

Αν δεν λέγεται αυτό αλυτρωτική πολιτική προπαγάνδα τι είναι τότε;


 

Η ΣΤΑΣΗ ΦΟΡΕΩΝ – ΚΟΜΜΑΤΩΝ

Το Ίδρυμα Μαραγκοπούλου για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου (ΙΜΔΑ) κάνει «έκκληση στον πνευματικό κόσμο, στους πανεπιστημιακούς, σε όλους τους Έλληνες και Ελληνίδες», «για να μην υπάρξει υποχώρηση στο σοβαρότατο και όχι τυπικό θέμα της ονομασίας των Σκοπίων, για στήριξη στους κυβερνήτες μας έναντι των ισχυρών υπεραντλαντικών πιέσεων», (Ελευθεροτυπία 12/3/2008, σ. 7).

Τα γεωγραφικά σύνορα της Μακεδονίας στο διάστημα των 2.500 χιλιάδων ετών δεν ήταν σταθερά. Με το να ανακοινώνει η Ακαδημία Αθηνών στη συνεδρία της 17ης Ιανουαρίου 1992 ποια ήταν τα σύνορα και πως τα Σκόπια δεν ήταν στο γεωγραφικό όρο Μακεδονία ή ότι «τα βόρεια σύνορα του μακεδονικού βασιλείου δεν ξεπέρασαν ποτέ την Ηράκλεια (Μοναστήρι – Βιτώλια)» έχει σαν επακόλουθο να τον αναπαραγάγουν διάφοροι ιστορικοί και μη και να λένε ανιστόρητα γεγονότα (βλ. άρθρο του Δ. Γκιώνη στην «Ε» στις 29-3-2008).

Σύμφωνα με την Ακαδημία Αθηνών η Οχρίδα δεν είναι στο γεωγραφικό όρο Μακεδονία. Γιατί τότε ομιλούν για την αρχαία ελληνική Αχρίδα; Ο Βακαλόπουλος έχει χάρτη επί οθωμανικής αυτοκρατορίας στα τέλη του 19ου αιώνα όπου περιλαμβάνεται και η πόλη Σκόπια, η Πρίστινα και ακόμα παραπάνω. (βλ. Ο Μακεδονικός Αγώνας, τόμος 3ος, σελ. 839).

Στον πολυτελέστατο τόμο της Εταιρίας Μακεδονικών Σπουδών, εκδόσεις Έφεσσος, ο Μακεδονισμός, ο ιμπεριαλισμός των Σκοπίων, 1944-2006, σελ. 19, παραθέτουν το γνωστό γραμματόσημο του 1939 όπου εκεί γράφει VARDASKA άρα λένε δεν λεγόταν Μακεδονία. Μα εκεί όλα τα κράτη της τότε Γιουγκοσλαβίας στο γραμματόσημο δεν είναι γραμμένα ούτε η Σερβία, ούτε η Κροατία, ούτε τα άλλα κράτη. Τι σημαίνει αυτό, δεν υπάρχει Σερβία; (Υπάρχει και σχετικό άρθρο στον «Ιό».). Δυστυχώς με τέτοιες ανιστόρητες πηγές, βγαίνει μετά και ο Άνθιμος με το γραμματόσημο μέσα στην εκκλησία να λέει αρλούμπες, πάτησε την πεπονόφλουδα. Όπως την πάτησε και με το χαρτονόμισμα-μαϊμού με το Λευκό Πύργο. (Δες «Ιός» 15-12-2007). Ο Λ. Πύργος σε … χαρτονόμισμα των Σκοπίων» υπογραφόταν από τον δημοσιογράφο Π. Σαββίδη.