Κυριακή, Δεκεμβρίου 30, 2012

Μακεδονικό Μεράκι & Π.Σ. Μαρίνας Νάουσας "ΜΑΚΕΔΟΝΕΣ"

 

Από το Χριστουγεννιάτικο γλέντι που διοργάνωσε ο πολιτιστικός σύλλογος Μαρίνας Νάουσας "ΟΙ ΜΑΚΕΔΟΝΕΣ" στης 25 Δεκεμβρίου 2012, στο κέντρο δεξιώσεων "Pella Palace"!!!
Συμμετείχε το παραδοσιακό Μακεδονικό μουσικό συγκρότημα "Μακεδονικό Μεράκι"!!!
Συγχαρητήρια στο σύλλογο για την διοργάνωση και ευχόμαστε σε όλους και του χρόνου!!!

Σάββατο, Δεκεμβρίου 22, 2012

КОЛЕДЕ ВО МАКЕДОНИЈА – ΚΑΛΑΝΤΑ ΣΤΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ

 

Κόλεντε μπάμπο! Κόλεντε!
Μίξη Παγανισμού, Λαογραφίας και Χριστιανισμού

Έχουν πολλά κατά καιρούς γραφτεί για τα χριστουγεννιάτικα κάλαντα (κόλεντε). Στον τόπο μας το ενδιαφέρον επικεντρώνεται στις ,,φωτιές,, (κολεντάρσκι όγκαν). Σήμερα οι ,,φωτιές,, αποτελούν μια τουριστική φολκλορική ατραξιόν. Φασολάδα, λουκάνικο, κρασί και χορός. Ήταν όμως πάντα έτσι;

 

Η φωτιά ήταν και είναι κάτι πολύ σημαντικό στη ζωή και την εξέλιξη του ανθρώπου, τόσο τη βιολογική, όσο και την πολιτιστική. Η παραγωγή και η χρήση της φωτιάς αποτελεί έναν από τους σημαντικότερους σταθμούς της ιστορίας της ανθρωπότητας. Η φωτιά στην ιστορία της κοινωνίας των ανθρώπων ήταν το επίκεντρο πολλών δρώμενων. Αυτό φαίνεται από τη θέση που έχει η φωτιά και στη μυθολογία των διαφόρων λαών.

Ο άνθρωπος χρησιμοποιεί τη φωτιά εδώ και 400.000 χρόνια, δηλαδή από τον Άνθρωπο τον Όρθιο (Homo Erectus) και τη γνώριζε από τότε που είχε την συνείδηση της αντίληψής του (ηφαίστεια, πυρκαγιές). Ο έλεγχος της παραγωγής και της καθημερινής οικιακής χρήσης είναι αρκετά κατοπινά.

Στην αρχή την χρησιμοποιούσε για προφύλαξη από τα άγρια ζώα, έπειτα για φωτισμό, θέρμανση. Σημαντικό ρόλο έπαιξε η φωτιά και στην ανάπτυξη κοινωνικών σχέσεων γύρω απ΄αυτήν, όπου μαγείρευαν και ζεσταίνονταν. Εκεί καλλιεργούταν και η γλώσσα, όπως και η διασκέδαση (γύρω από τη φωτιά παραμύθια, αφηγήσεις, τραγούδια κτλ.), αλλά η φωτιά ήταν και  πηγή έμπνευσης.

Έτσι, αναπόφευτκο ήταν να συνδεθεί η φωτιά και με τη γέννηση του Χριστού.

Ανάβουμε κολένταρσκι όγκαν (τεράστιες φωτιές), σύμφωνα με την παράδοση κατά τις πρώτες μεταμεσονύκτιες ώρες της 23ης Δεκέμβρη, που ήδη έχουμε χορτάσει ύπνο για να περάσουμε το υπόλοιπο της νύχτας σε υποφερτή θερμοκρασία.

Στη μακεδόνικη γλώσσα τα κάλαντα λέγονται Коледе-Κόλεντε και κατά την προφορική παράδοση, η ονομασία προέρχεται από τη φράση ,,ΚΟΛΕ ΝΤΕτσα (σφάζει παιδιά),, που αναφέρεται στην σφαγή των νηπίων που έκανε ο Ηρώδης. Δεν είναι τυχαίο, λέει η παράδοση, ότι δεν τραγουδάνε γύρω από τη φωτιά και ότι συμμετέχουν μόνο παιδιά, τα οποία βγάζουν την κραυγή οοοο! που σίγουρα μοιάζει με κραυγή πόνου παρά με τραγούδι.

Το γιατί συμμετέχουν μόνο παιδιά, αυτό δεν είναι πρωτοφανές. Οι μεγάλοι βάζουν τα παιδιά πολλές φορές να αναπαριστάνουν γεγονότα που θα ήθελαν να θυμηθούν ή να ξαναζήσουν μέσα από τα παιδιά. Εδώ τα παιδιά παριστάνουν τους βοσκούς κρατώντας τα палици-παλίτσι (βοσκοράβδια) τους. Οι μεγάλοι θέλουν να θυμηθούν τη γέννηση του Χριστού και να ξαναζήσουν τη δική τους αναπαράσταση.

Τα ξύλα της φωτιάς μαζεύονταν το απόγευμα της προηγούμενης μέρας, από τα σπίτια του χωριού. Όλα τα παιδιά, οι коледари-κολεντάρι, εισβάλανε με κραυγές πολεμικές κρατώντας τα παλίτσι στα χέρια τους και καταλάμβαναν τις αυλές. Ο νοικοκύρης τους έδινε μερικά ξύλα. Έπρεπε όμως να κλέψουν και άλλα, ίσως ήθελαν να δηλώσουν την κυριαρχία τους στο χώρο και ως κατακτητές λαφυραγωγούσαν. Ίσως η κλοπή θέλει να δείξει την ανάγκη που έχουν οι άνθρωποι σε ξύλα στις μεγάλες νύχτες του Δεκέμβρη και είναι αναγκαία η κλοπή ή και η καταστροφή χρησίμων ξύλινων κατασκευών για να επιβιώσουν στο ψύχος. Οι κολένταρι φρόντιζαν να κόψουν μέρες πριν μερικά смреки-σμρέκι (κέδρους) από το βουνό κι αυτά κάνουν μεγάλη και λαμπρή φλόγα.

Τα μεσάνυχτα η φωτιά ήταν έτοιμη, στημένη και τις πρώτες μεταμεσονύχτιες ώρες την άναβαν. Τα παιδιά γύρω από τη φωτιά και την παλίτσα στο χέρι σκάλιζαν τη φωτιά και κραύγαζαν κάθε τόσο. Μερικές ομάδες κολένταρι συνέχιζαν τις ,,επιδρομές,, και έφερναν ξύλα που τα έριχναν στη φωτιά κι όταν έπεφταν στη φωτιά τα ,,κλοπιμαία,, κραύγαζαν όλοι μαζί. Άλλες ομάδες μετέφεραν άδεια κάρα και τα τοποθετούσαν σαν τείχος γύρω από τη φωτιά. Όταν μια ομάδα εμφανιζόταν με κάρο, τους υποδέχονταν με ενθουσιασμό κραυγάζοντας. Κάθε τόσο εμφανίζονταν μεγάλοι που ξεσήκωναν τους κολένταρι κραυγάζοντας οι ίδιοι. Κυρίαρχοι εκείνη τη νύχτα ήταν οι κολένταρι.

Όταν αποκαιγόταν πια η φωτιά, οι κολένταρι όλοι μαζί επισκέπτονταν όλα τα σπίτια του χωριού. Αν κάποια σκυλιά ήταν επικίνδυνα, οι οικοδεσπότες φρόντιζαν εκείνο το βράδυ να είναι δεμένα, αν όχι τα παλίτσι των κολεντάρι ήταν αποτελεσματικά.

Όταν έφταναν σε μια αυλή, χτυπούσαν με τα παλίτσι την πόρτα και φώναζαν:

Коледе бабо коледе

κόλεντε μπάμπο κόλεντε

κάλαντα γιαγιά κάλαντα

дај ми бабо

ντάι μι μπάμπο

δώσε μου γιαγιά

јабачина, колачина

ιαμπατσσίνα, κολατσσίνα

αγριόμηλα, κουλουράκια

петолици, костенчина

πετολίτσι, κοστεντσσίνα

τηγανίτες, καστανάκια

Οι νοικοκύρηδες τους υποδέχονταν ρίχνοντας κάτω θράκα αναμμένη που την έσβυναν ποδοπατώντας την οι κολένταρι, επαναλαβάνοντας την ευχή машки деца женски јагнца – μάσσκι ντέτσα ζζένσκι ιαγκάντσα (αρσενικά παιδιά, θηλυκά αρνάκια). Το σβήσιμο της θράκας μάλλον ήθελε να δείξει την κυριαρχία του ανθρώπου στη φωτιά.

Οι νοικοκύρηδες πρόσφεραν στους κολένταρι σαν κέρασμα φρούτα (μήλα, αγριόμηλα, πορτοκάλια), ξηρούς καρπούς (κάστανα, καρύδια, ξυλοκέρατα), πετόλιτσι, κουλουράκια, βασμένο καλαμπόκι, шапки-σσάπκι (νιφάδες καλαμποκιού). Οι κολένταρι ήταν εφοδιασμένοι με торбе-τόρμπε (ταγαράκι) και εκεί έβαζαν τα κεράσματα.

……..και σαν ξημέρωνε στις 23 του Δεκέμβρη, ακούγονταν απ΄άκρη σ΄άκρη του χωριού κραυγές και τσιρίγματα των γουρουνιών που σφάζονταν για το χριστουγεννιάτικο τραπέζι και για το κρέας και λίπος της χρονιάς.

Σημείωση: Ο δήμος Λέριν/Φλώρινας υιοθέτησε τις φωτιές το 1961 και δέχεται χιλιάδες επισκέπτες κάθε χρόνο.

ΑΙΓΑΙΑΤΗΣ  ΜΑΚΕΔΟΝΑΣ

Πηγή http://novazora.gr/arhivi/6838

Παρασκευή, Δεκεμβρίου 21, 2012

Πέμπτη, Δεκεμβρίου 20, 2012

Οι λέξεις και τα πράγματα: Σχετικά με τις δηλώσεις Γαϊτάνη για το «όνομα» των γειτόνων.

 

Του Δ. Χριστόπουλου
(Αναδημοσίευση από το TVXS http://tvxs.gr/node/114441)

Η βουλευτίνα του ΣΥΡΙΖΑ, Ιωάννα Γαϊτάνη, εξέφρασε την άποψη ότι η γειτονική χώρα δεν πρέπει να αποκαλείται με το όνομα της πρωτεύουσάς της αλλά με το συνταγματικό της όνομα. Επιθυμώ να εκφράσω τη συμπαράστασή μου στη γυναίκα αυτή, την οποία δε γνωρίζω προσωπικά, καθώς με παρρησία εξέφρασε μια θέση που συνεχίζει, για περισσότερα από 20 χρόνια, να θεωρείται ως ο απόλυτος εφιάλτης της ελληνικής εξωτερικής στα Βαλκάνια. Μιας πολιτικής απολύτως αποτυχημένης ως προς τα αποτελέσματά της, εθνικιστικής και αυταρχικής ως προς την έμπνευσή της, της οποίας ο πρωταγωνιστής έχει όνομα και συμβαίνει να τον έχουμε και πρωθυπουργό πλέον. Καλό είναι να μη τα ξεχνάμε αυτά.

Η ελληνική πολιτική για το 'όνομα' εξέθρεψε τον ελληνικό και τον μακεδονικό εθνικισμό όσο καμία άλλη, απομόνωσε διεθνώς τη χώρα καθιστώντας την μέρος του βαλκανικού προβλήματος, κατανάλωσε απίστευτο πολιτικό κεφάλαιο σε στιγμές που η ελληνική εξωτερική πολιτική είχε πολύ σοβαρά θέματα να αντιμετωπίσει και φυσικά ακόμη και σήμερα, μια χρεοκοπημένη χώρα αντί να κλείνει μέτωπα ώστε να ασχοληθεί με διεθνείς συμμαχίες για να σωθεί, έχει και τους ανοιχτούς μακεδονικούς λογαριασμούς που μας κληροδότησε ο κ. Σαμαράς.

Έτσι έχουν τα πράγματα.

Προσωπικά πιστεύω ότι σήμερα η εξωτερική πολιτική για το 'όνομα' πρέπει να σταθεί αυτοκριτικά απέναντι στον εαυτό της (το κάνει εν μέρει ήδη) και να συμβάλει ώστε να οδηγηθούμε σε έναν τίμιο συμβιβασμό ο οποίος θα περιλαμβάνει μεν μια σύνθετη ονομασία με κάποιον επιθετικό προσδιορισμό για το κράτος, αλλά δεν θα αμφισβητεί την ύπαρξη μακεδονικού έθνους. Ας γίνει κατανοητό λοιπόν ένθεν και ένθεν ότι τη στιγμή που η Ελλάδα δεν μπορεί να υποστεί μια απόλυτη διπλωματική ήττα, οι γείτονές μας δεν μπορούν να αρνηθούν την ταυτότητά τους επειδή εμάς (η ταυτότητα αυτή) δε μας αρέσει. Εξάλλου, ο μακεδονικός εθνικισμός είναι εθνικισμός και θα παραμείνει ακόμη και αν του στερήσουμε το όνομα. Μάλλον μεγαλώνει, επειδή του το στερούμε.

Τα παραπάνω τα θεωρώ αυτονόητα, ελάχιστο παρονομαστή ενός καλώς νοούμενου ρεαλισμού και αίσθησης δικαιοσύνης στις διεθνείς σχέσεις.

Σε κάποιο απόσπασμα των δηλώσεων της κυρίας Γαϊτάνη διάβασα κάτι με το οποίο όμως θα πρέπει να διαφωνήσω: "Το όνομα συνιστά απλώς άλλοθι και χρησιμοποιείται ως προκάλυμμα προκειμένου να καλυφθούν άλλα πράγματα που συμβαίνουν. Αιτία για αυτό που συμβαίνει με το όνομα είναι τα συμφέροντα των Ελλήνων καπιταλιστών στη Μακεδονία". Εδώ η βουλευτίνα του ΣΥΡΙΖΑ σφάλλει πολλαπλώς, θύμα ούσα ενός ευρέως διαδεδομένου οικονομισμού και αναγωγισμού στην ελληνική αριστερά.

Πηγαινοέρχομαι χρόνια τώρα στη γειτονική χώρα, έχω μιλήσει με πολλούς Έλληνες καπιταλιστές που επενδύαν εκεί και κανείς, μα κανείς δεν μου έχει πει τι ωραία που τα έχει κάνει η Ελλάδα με το θέμα του «ονόματος». Αντιθέτως, όλοι λένε πόσο λάθος (για να μην πω τη λέξη που κατά κανόνα άκουγα) ήταν αυτή η πολιτική.

Αιτία της ελληνικής μεταψυχροπολεμικής πολιτικής στο μακεδονικό είναι η αγοραία επένδυση στον εθνικιστικό λόγο. Το μακεδονικό ήταν η αρχή της μεταπολιτευτικής αναβίωσης του ελληνικού εθνικισμού που, μέσα από τις διάφορες διαδρομές του στο λόγο της πολιτείας και της εκκλησίας, κατέληξε στο κτήνος που βλέπουμε σήμερα.

Οι Έλληνες καπιταλιστές ευθύνονται για πολλά. Όχι όμως για αυτό.

Τρίτη, Δεκεμβρίου 18, 2012

Ελλάς – Βουλγαρία Συμμαχία 2012

 

Μετά την αποτυχία του «Ελλάς – Σερβία συμμαχία» και την αποτυχία του σχεδίου διαμελισμού της Δημοκρατίας της Μακεδονίας με την επωνυμία «λαβίδα Σαμαρά»* που είχε εκπονήσει το 1992 με τον Σέρβο Μιλόσεβιτς ως υπουργός των Eξωτερικών ο φέρελπις και δαιμόνιος αυτός σημερινός Πρωθυπουργός της Ελλάδας τώρα το 2012 εμπνεύστηκε νέο μεγαλεπήβολο «σχέδιο» διαμελισμου: «Ελλάς – Βουλγαρία συμμαχία» για το μακεδονικό, αυτή τη φορά με τον Βούλγαρο Μπορίσοφ.

“Ελλάς – Βουλγαρία Συμμαχία”** λοιπόν ή αλλιώς “Ο δολοφόνος επιστρέφει πάντα στον τόπο του εγκλήματος”, κατά το μυθιστορηματικό αστυνομικό ρητό.

Δείτε το βίντεο:

 


* Εάν δεν γνωρίζετε τι είναι η «λαβίδα Σαμαρά» διαβάστε εδώ την Ανατομία του Κόμματος της “Μητέρας Πατρίδας” για να καταλάβετε: http://abecedar.blogspot.gr/2010/07/k-m.html

** Να δούμε την Έλλάδα να υποστηρίζει τη Βουλγαρία του Μπορίσοφ του 2012 με την ίδια θέρμη που υποστήριζε τη Σερβία του Μιλόσεβιτς το 1992… και τι στο κόσμο!!!

Κυριακή, Δεκεμβρίου 16, 2012

Το έργο του Κρίστε Πέτκοφ Μισίρκωφ από το χωριό Postol - Πέλλα

 

Το έργο του Κρστε Πέτκοφ Μισίρκωφ και η προσπάθεια διαστρέβλωσής του από τους ξεπερασμένους “αρμοδίους” εθνικόφρονες στην Ελλάδα

 

Κρίστε Πέτκοφ Μισίρκοφ

Ο Κρίστε Πέτκοφ Μισίρκωφ γεννήθηκε στο χωριό Postol σημερινή Πέλλα Γιαννιτσών. Το βιβλίο του «Za Macedontskite Raboti – Μακεδονικές Υποθέσεις» είναι μοναδικό ιστορικό ντοκουμέντο της σύγχρονης μακεδονικής εθνογένεσης. Μπορεί να γράφτηκε το 1903, δηλ. πριν 110 χρόνια, από ένα νέο που, τότε, δεν ήταν ούτε 30 χρονών(!!!) αλλά το έργο αυτό είναι φάρος και οδηγός για τους Μακεδόνες σε όλο τον κόσμο.

Το βιβλίο κυκλοφόρησε μεταφρασμένο στα ελληνικά το 2003 από τις εκδόσεις Πετσίβα και έτσι είχαν την ευκαιρία να διαβάσουν οι πολίτες της Ελλάδας από το πρωτότυπο τις απόψεις & τις θέσεις του Μισίρκωφ γύρω τα μακεδονικά ζητήματα. Στον πρόλογο της ελληνικής έκδοσης ο εκδότης Γιώργος Πετσίβας σημειώνει:

«Το δοκίμιο αυτό γράφτηκε από τον καθηγητή Κρίστε Μισίρκωφ και είναι το κείμενο στο οποίο στηρίζει την ύπαρξή της η γειτονική νεοσύστατη Δημοκρατία της Μακεδονίας που αποσχίστηκε από τη Γιουγκοσλαβία.

Τώρα που οι σχέσεις καλής γειτονίας αναπτύχθηκαν και οι εκατέρωθεν προκαταλήψεις και καχυποψίες παραμερίστηκαν, κρίνουμε κατάλληλη τη στιγμή να ενημερωθεί και ο ελληνικός λαός από πρώτο χέρι για το ποιόν του γείτονα.

Ο Κρίστε Μισίρκωφ είναι για την γειτονική Δημοκρατίας της Μακεδονίας ό,τι ο Ρήγας Βελεστινλής για το ελληνικό έθνος. Είναι ο άνθρωπος που μελέτησε τη γλώσσα, την ιστορία, τα ήθη και τα έθιμα των συμπατριωτών του και αποφάνθηκε πως οι Μακεδόνες είναι διαφορετικοί από τους Βαλκάνιους γείτονές τους.»

Όμως, σχεδόν ταυτόχρονα, με τη κυκλοφορία του βιβλίου στα ελληνικά άρχισε μια προσπάθεια αμαύρωσης και αλλοίωσης των γραπτών του Μισίρκωφ από τους “καθώς πρέπει” ξεπερασμένους εθνικόφρονες “αρμόδιους” κύκλους στην Ελλάδα.
Αυτοί οι “αρμόδιοι” δεν έχουν αντιληφθεί τίποτα για τα δεινά των
μη Ελλήνων στο γένος Μακεδόνων, για τις διώξεις της γλώσσας μας, τις μετονομασίες χωριών και ανθρώπων χωρίς τη θέλησή μας, για τα ρετσινόλαδα και τους εποικισμούς. Αυτοί οι “αρμόδιοι”, που μας θεωρούν ανύπαρκτους, δεν αντιλαμβάνονται την σπουδαιότητα των γραπτών ενός δικού μας Μακεδόνα από το Πόστολ, για αυτό και συχνά σερβίρουν δήθεν “βαθυστόχαστες” αναλύσεις για το έργο και τη ζωή του Μισίρκωφ παρουσιάζοντάς τον ως “Βούλγαρο”.

Δεν είναι τυχαίο ότι, αυτοί οι “αρμόδιοι”, είναι οι ίδιοι που, ακόμη και σήμερα, αποκαλούν υποτιμητικά “Βούλγαρο” κάθε ντόπιο κάτοικο της Βόρειας Ελλάδας που δηλώνει δημόσια την μακεδονικότητά του. Βέβαια, αυτού του είδους υποτιμητικότητα σε βάρος Μακεδόνων δεν είναι κάτι το καινούργιο. Κρατάει χρόνια αυτή η “κολόνια” της ελληνοβουλγαρικής λυκοφιλίας. Συγκεκριμένα, η λυκοφιλία αυτή, υπάρχει εδώ και τουλάχιστον 110 χρόνια. Την είχε αποκαλύψει & περιγράψει με γλαφυρό τρόπο ο πρωτοπόρος Μακεδόνας διανοούμενος Κρίστε Πέτκωφ Μισίρκωφ στο βιβλίο του “Μακεδονικές Yποθέσεις”.

Συχνά, οι “αρμόδιοι”, αναφέρονται στο έργο του Μισίρκωφ αποσπασματικά αποφεύγοντας να εκθέσουν ολόκληρες παραγράφους, φοβούμενοι προφανώς να εκθέσουν δημόσια την σύγχρονη μακεδονικότητα που εκπέμπει το βιβλίο και σηματοδότησε -τόσα χρόνια πριν- ο σπουδαίος Μακεδόνας διανοούμενος.

Για το λόγο αυτό παρατίθενται παρακάτω μερικές αυτούσιες παράγραφοι από την ελληνική έκδοση του βιβλίου για να έχετε άποψη των θέσεων του Μισίρκωφ. Κάθε αντικειμενικός κριτής διαβάζοντας τα παρακάτω αποσπάσματα -το καλύτερο βέβαια είναι η ανάγνωση ολόκληρου του βιβλίου- θα διαπιστώσει ότι σε κάθε γραμμή εκφράζεται η επιθυμία του Μισίρκωφ για ενότητα μεταξύ των διανοουμένων, των επαναστατών και του λαού γύρω από την προάσπιση της χώρας, της γλώσσας και της κουλτούρας του ξεχωριστού αυτού λαού των Βαλκανίων, των Μακεδόνων. Εκτιμούσε ότι χωρίς την εκπλήρωση των παραπάνω στόχων θα ακολουθούσαν συμφορές για το μακεδονικό λαό -π.χ. διαμελισμός της Μακεδονίας- οι οποίες, δυστυχώς, γρήγορα επαληθεύτηκαν το 1912-13. Δίκαια θεωρείται ο πρωτοπόρος της σύγχρονης μακεδονικότητας.


ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ “ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΕΣ ΥΠΟΘΕΣΕΙΣ” ΤΟΥ ΚΡΙΣΤΕ ΜΙΣΙΡΚΩΦ 

Κρίστε Μισιρκοφ "ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΕΣ ΥΠΟΘΕΣΕΙΣ"

«Οι περισσότεροι Μακεδόνες αναγνώστες θα χαρούν για την έκδοση αυτού του βιβλίου. Πολλά εκεί μέσα θα τους εκπλήξουν. Μερικοί θα ρωτήσουν γιατί προτείνω να αποσχιστούμε από τους Βουλγάρους αφού στο παρελθόν εμείς οι ίδιοι είχαμε αποκαλέσει τους εαυτούς μας Βουλγάρους και αφού είναι κοινώς αποδεκτό ότι η δύναμη βρίσκετε στην ένωση και όχι στην απόσχιση…» (Από τον πρόλογο, σελίδες 4-5)

«Ίσως έχουν δίκιο οι Βούλγαροι όταν λένε ότι χωρίς τη Βουλγαρία η Ρωσία δεν μπορεί να υπάρξει, ούτε πολιτικά , ούτε οικονομικά, αλλά αυτό αφορά τη Βουλγάρικη πολιτική και δεν σκοπεύω να αναπτύξω την πολιτική μου σκέψη με τον βουλγάρικο τρόπο.
Είμαι Μακεδόνας και ιδού πως βλέπω τη θέση της χώρας μου: Εχθροί της Μακεδονίας δεν είναι ούτε η Ρωσία, ούτε η Αυστροουγγαρία αλλά η Βουλγαρία, η Ελλάδα και η Σερβία. Η χώρα μας μπορεί να αποφύγει την κατάρρευση μόνο δίνοντας υπερήφανα την μάχη με αυτά τα κράτη. Το να πολεμήσουμε ενάντια σε αυτά τα τρία βαλκανικά κράτη δεν είναι αντίθετο από τα δικά μας συμφέροντα, τα οποία μπορούν να επιτευχθούν είτε με επανάσταση και ανάπτυξη, είτε με σταδιακή, ηθική και θρησκευτική εξέλιξη του λαού μας…» (πρόλογος, σελίδες 6-7)

Και συνεχίζει στις σελίδες 7–8:
«Ο πολιτικός αγώνας έτσι μετατρέπεται σε εθνικό. Αλλά ο αγώνας εναντίον των ποικίλων μορφών προπαγάνδας στη Μακεδονία βρίσκεται ένα βήμα μπροστά κι όχι πίσω, διότι και αυτός είναι μέρος του αγώνα μας για ελευθερία, ένας αγώνας κατά των σκοτεινών δυνάμεων που δεν επιτρέπουν στη χώρα μας να κοιτάξει τα δικά της συμφέροντα με τα δικά της μάτια και την αναγκάζουν χρησιμοποιεί γυαλιά που συσκοτίζουν την αλήθεια και την επιχρωματίζουν με σκιές ελληνικές, σέρβικες ή βουλγάρικες. Ήρθε η ώρα να πετάξουμε της παρωπίδες της επιβαλλόμενης θρησκευτικής προπαγάνδας στη Μακεδονία»

Και ο πρόλογος κλείνει με την εξής παράγραφο (σελ.13):
«… Σε αυτές τις λίγες αράδες θέλησα να εξηγήσω πως το παρόν βιβλίο αντιμετωπίζει ορισμένες σημαντικές απορίες του Μακεδόνα αναγνώστη, στον οποίο και απευθύνεται. Ως μια ακόμη απόδειξη να χωρίσουμε εντελώς τα συμφέροντα μας από αυτά των άλλων βαλκανικών λαών και να συνεχίσουμε ανεξάρτητα τη δική μας πολιτιστική και εθνική ανάπτυξη, έγραψα το βιβλίο αυτό στην κεντρική Μακεδονική διάλεκτο, την οποία από τώρα και στο εξής τη θεωρώ Μακεδονική λογοτεχνική γλώσσα.

Οι ανορθοδοξίες που πιθανόν να παρουσιαστούν είναι αναμενόμενες και μπορούν να διορθωθούν μόνο από κάποιον με πιο βαθιά γνώση της κεντρικής Μακεδονικής διαλέκτου από αυτήν που έχω εγώ. Εξάλλου όντας έτσι τα πράγματα ελπίζω οι Μακεδόνες να βρουν αυτή τη γλώσσα πιο ευχάριστη στο αυτί από τις γλώσσες των γειτόνων μας που μας εξυπηρέτησαν στο παρελθόν….»

Αυτά από τον πρόλογο.


Στη συνέχεια περνάμε στο δεύτερο κεφάλαιο με τίτλο “Τι κάναμε ως τώρα και τι πρέπει να κάνουμε στο μέλλον” όπου ο Μισίρκωφ αναλύοντας την διεθνή κατάσταση της εποχής και γνωρίζοντας τους σχεδιασμούς των μεγάλων δυνάμεων δηλώνει την αντίθεση του στον τρόπο με τον οποίο η ηγεσία της VMRO-ΕΜΕΟ (σημ.: της αυτονομιστικής) οδήγησε τον Μακεδονικό λαό στην επανάσταση του Ίλλιντεν.
Ο Μισίρκωφ ήθελε καλύτερη προετοιμασία της εξέγερσης και μεγαλύτερο άνοιγμα σε όλες τις εθνικές και θρησκευτικές ομάδες της Μακεδονίας του 1900 σε συνδυασμό με κινήσεις τακτικής έναντι όλων των ισχυρών κρατών. Θεωρούσε δυσανάλογο το κόστος σε ζωές και καταστροφές του λαού σε σχέση με τα πολιτικά οφέλη που κέρδισαν με την επανάσταση. Στο κεφάλαιο αυτό αναλύει και άλλα διάφορα θέματα εξετάζοντας το μέλλον της Μακεδονίας σε σχέση με τα γύρω κράτη, με την πληθώρα των εθνικών φυλετικών και κυρίως θρησκευτικών ομάδων που συνυπήρχαν στο χώρο.
Ανάμεσα στα αλληλοσυγκρουόμενα συμφέροντα των γύρω κρατών και της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας εξετάζει -ακόμα- και την περίπτωση εφόσον η Αυτοκρατορία αναγνωρίσει την μακεδονική εθνότητα σαν ξεχωριστή από αυτές των άλλων βαλκανικών κρατών και αφού αναγνωρίσει στους Μακεδόνες την θρησκευτική και πολιτική αυτονομία τότε, οι Μακεδόνες θα μπορούσαν να στηρίξουν την ενότητα της καταρρέουσας αυτοκρατορίας στα σπαρασσόμενα Βαλκάνια. Στις σελίδες 14-90 ο Μισίρκωφ κάνει υποθέσεις εργασίας και εξετάζει κάθε πτυχή του Μακεδονικού ζητήματος καταθέτοντας την δικιά του πρόταση για το μέλλον.
Ας δούμε τι λέει π.χ. για την εμπλοκή της θρησκείας στο Μακεδονικό:

«Δυστυχώς όμως, η ορθόδοξη θρησκεία -η παλαιότερη, η πιο διαδεδομένη, η βασική πίστη όλων των εθνοτήτων στη Μακεδονία- έχασε εντελώς από τα μάτια της το σκοπό της, που είναι να ενθαρρύνει την αδελφοσύνη ανάμεσα στις διάφορες εθνότητες και να γαληνεύει τις καρδιές των πιστών. Αντί για αυτό έσπειρε μόνο τη διχόνοια και το φθόνο. Τώρα έχει γίνει το κύριο όπλο εκείνων που επιθυμούν να διαδίδουν καθαρά εθνική και πολιτική προπαγάνδα. Η ορθόδοξη πίστη στη Μακεδονία μπλέχτηκε τόσο πολύ που κανένας δεν μπορεί να μιλάει για μια καθαρά ορθόδοξη Εκκλησία, διότι τώρα υπάρχουν τρείς και δεν είναι ορθόδοξες, αλλά είναι η Ελληνική, η Βουλγάρικη και η Σέρβικη εκκλησία. Γιατί πρέπει να είναι έτσι; Δεν πρέπει η εκκλησία να είναι Μία , Αγία , Επισκοπική και Αποστολική; Ναι. Η εκκλησία όντως πρέπει να είναι Μία , Αγία , Επισκοπική και Αποστολική και όχι Σερβική, Ελληνική ή Βουλγάρικη. Στη Μακεδονία η Εκκλησία εξετράπη από τον κύριο σκοπό της και έτσι οι διανοούμενοι και ο απλός κόσμος έχουν κάθε δικαίωμα να χρησιμοποιήσουν κάθε μέσο που διαθέτουν για να την εκκαθαρίσουν από τους εθνικιστικούς σκοπούς της και να επανέλθει στο δρόμο που χάραξε ο Άγιος Ιδρυτής, ώστε το Ευαγγέλιο να κηρύσσεται σε όλες τις γλώσσες, κι όλες οι εθνότητες να δέχονται την πίστη μέσω των δικών τους γλωσσών…»


Από το κεφάλαιο: “Εθνικός διαχωρισμός. Η βάση στην οποία αναπτυχθήκαμε μέχρι τώρα και θα εξακολουθήσουμε να αναπτυσσόμαστε”

Σελ. 91:
«1. Από τη στιγμή της εξέγερσης, η Μακεδονία έπαψε να υπάρχει για το Βουλγάρικο έθνος.
2. Οι Μακεδόνες είναι υποχρεωμένοι να συνειδητοποιήσουν τα λάθη που προκάλεσαν αυτή την αποτυχημένη εξέγερση. Θα απορρίψουν έτσι την κατεύθυνση που ακολούθησε στο παρελθόν η εθνική τους συνείδηση και ένας συστηματικός αγώνας θα αναπτυχθεί ενάντια στην εθνική και θρησκευτική προπαγάνδα στη Μακεδονία, ενάντια σε αυτούς που είναι ξεκάθαρα Βούλγαροι, ώστε, διακρίνοντας τα συμφέροντα τους από αυτά των προπαγανδιστών, να μπορέσουν να πετύχουν την εθνική τους ενοποίηση…»

Στις σελίδες 101–102 γράφει: «Η εξέγερση (Ίλλιντεν) έδειξε ότι εμείς οι Μακεδόνες δεν μπορούμε να περιμένουμε βοήθεια απο κανένα βαλκανικό κράτος, αφού η λύση του προβλήματος μας βρίσκετε κυρίως στα χέρια των Μεγάλων δυνάμεων.
Δεν χρειάζεται λοιπόν να ενωθούμε με τους άλλους σλαβικούς λαούς των Βαλκανίων και να ταυτίσουμε τα συμφέροντα μας με τα δικά τους. Το πιο ουσιαστικό για μας είναι η εσωτερική ενότητα, η ενότητα μεταξύ μας. Στη Μακεδονία δεν χρειαζόμαστε Σέρβους, Βουλγάρους ή Έλληνες, διότι δεν είμαστε συγγενείς, δεν χρειαζόμαστε Πατριαρχικούς ή Εξαρχικούς διότι είμαστε Ορθόδοξοι Χριστιανοί.
Ο διαχωρισμός έγινε τεχνητά από τα βαλκανικά κράτη, τα οποία εκμεταλλευόμενα την υπάρχουσα κατάσταση αποσκοπούσαν στον διαμελισμό της Μακεδονίας. Αλλά οι Μακεδόνες , στο συγκεκριμένο στάδιο εθνικής ανάπτυξης, δεν είναι ένα απλό μέσο στα χέρια των μικρών βαλκανικών κρατών αλλά είναι ένας ισχυρός εθνικός και πολιτικός παράγοντας που καθορίζει ο ίδιος την μοίρα του.
Αυτοί οι Μακεδόνες που έδειξαν τόσο μεγάλη ικανότητα στην εθνικοπολιτική οργάνωση, που υπήρξαν τόσο παραδειγματικοί στη θυσία των προσωπικών τους συμφερόντων για τα συμφέροντα της πατρίδας τους, δεν θα είναι λιγότερο ικανοί στην οργάνωση όλων των προληπτικών μέτρων κατά της εθνικιστικής και θρησκευτικής προπαγάνδας που σήμερα χωρίζει το λαό μας σε εχθρικά στρατόπεδα…»

Σελ. 103: «Οι όροι λοιπόν Σέρβος , Βούλγαρος και Έλληνας έπαιξαν το ρόλο τους στη Μακεδονία και πλέον δεν υπάρχει χώρος για αυτούς. Είναι καιρός να αντικατασταθούν από ένα κοινό όνομα για όλους τους Σλάβους Μακεδόνες, το όνομα Μακεδόνας. Αυτή η αλλαγή είναι απλώς το λογικό αποτέλεσμα του έργου των Μακεδονικών κομιτάτων, της Οργάνωσης και της διανόησης και καθορίζετε από τις καινούργιες συνθήκες. Εν μέρει έχει ήδη συντελεστεί και δεν είναι μακριά η στιγμή που θα απολαύσουμε την πλήρη επιτυχία της.»


Από τo κεφάλαιο: “Μπορεί η Μακεδονία να εξελιχθεί σε χωριστή εθνική και πολιτική οντότητα; Έχει ήδη εξελιχθεί; Εξελίσσεται τώρα;”

Σελ. 130: «...Η πρώτη αντίρρηση, ότι η σλαβική μακεδονική εθνότητα δεν υπήρξε ποτέ, μπορεί εύκολα να αντικρουστεί: κάτι που δεν υπήρξε στο παρελθόν μπορεί κάλλιστα να εμφανιστεί στο μέλλον αν υπάρξουν οι κατάλληλες ιστορικές συνθήκες..»

Για τα διάφορα ονόματα που δόθηκαν στους προγόνους μας ο Μισίρκωφ αφιερώνει πολλές σελίδες στο βιβλίο του. Παραθέτουμε επιγραμματικά μόνο μερικές φράσεις:

Σελίδα 147: «Σλάβοι. Οι μακρινοί μας πρόγονοι βαφτίστηκαν με αυτό το όνομα όταν ήρθαν σε επαφή με τους πιο πολιτισμένους Ρωμαίους

Επίσης «.. ο κύριος λόγος που οι Βυζαντινοί μίλησαν για τους Σλάβους, τους προγόνους μας, ήταν διότι πολύ συχνά βρισκόταν σε πόλεμο μαζί τους..»

Για το όνομα Βούλγαροι σελ.149: «αυτό το όνομα είχε και άλλη ιδιαίτερη σημασία κατά τους Έλληνες και τη γλώσσα τους, αυτοί οι Βούλγαροι ήταν για τους Έλληνες οι πιο περιβόητοι βάρβαροι, άξεστοι και απολίτιστοι, άνθρωποι που διέφεραν ελάχιστα από αγρίμια. Για τους Έλληνες κάθε τι σλαβικό ήταν βάρβαρο και βουλγαρικό…»

Σελ. 149: «Εμείς οι Μακεδόνες «βαφτιστήκαμε» επίσης Βούλγαροι αλλά αυτό δεν ήταν το μόνο διότι και οι Σέρβοι μας βάφτισαν «Σέρβους»...»

Σελ. 153: «‘Έτσι μέχρι την τούρκικη εισβολή βαφτιστήκαμε τρείς φορές: πρώτα Σλάβοι, μετά Βούλγαροι και τέλος Σέρβοι

Σελ. 154 κατά την Οθωμανική περίοδο: «Αν ένας Τούρκος μας ρωτούσε τι είμαστε απαντούσαμε ότι είμαστε «Γκιαούρηδες»… τα ονόματα «Γκιαούρ» και «Ραγιατίν» συχνά χρησιμοποιούνται στα λαϊκά επικά τραγούδια μας…»

Σελ.154-155: «Οι Έλληνες με την προοπτική να αφομοιωθούμε εντελώς απέφευγαν να χρησιμοποιούν το εθνικό μας όνομα, έλεγαν απλά ότι είμαστε Χριστιανοί. Και εμείς απαντούσαμε «Χριστιανοί είμαστε βέβαια» … «Μας αντιμετώπιζαν λοιπόν περιφρονητικά και μας αποκαλούσαν «Βούλγαρους», λέξη με προσβλητικό για αυτούς περιεχόμενο…»

Σελ. 158: «Έτσι το βουλγάρικο όνομα στη Μακεδονία είναι αποτέλεσμα της κακής μεταχείρισης που υπέστησαν οι Μακεδόνες από τις ελληνικές θρησκευτικές αρχές...»

Σελ. 160: «Το όνομα «βούλγαρος» λάθος αποδόθηκε στον Μακεδόνα, για αυτό ευθύνεται η Βουλγαρία, ο Βουλγάρικος λαός και ο Βούλγαρος διάδοχος. Είναι καιρός να αποκαλύψουμε αυτή τη κερδοσκοπία και να δώσουμε ένα τέλος σε αυτή την εκμετάλλευση…»


Από το Κεφάλαιο: “Λίγα λόγια για τη μακεδονική λογοτεχνική γλώσσα”

Σελ. 168–169: «Αν θέλουμε να είμαστε συνεπείς πρέπει να δεχτούμε ότι η αυτονομία της Μακεδονίας για την οποία αγωνίζονται οι επαναστάτες έχει νόημα μόνο αν έχουμε εντοπίσει στο λαό μας ιδιαιτερότητες που δεν απαντώνται στους άλλους βαλκανικούς λαούς αλλά μόνο στους Μακεδόνες.
Μόνο μέσα από την αναγνώριση τέτοιων ιδιαίτερων στοιχείων στο χαρακτήρα, στη συμπεριφορά, στα έθιμα, στα ήθη, στις παραδόσεις και στη γλώσσα του λαού μας μπορούμε να στηρίξουμε την αντίθεση μας στο διαμελισμό της χώρας μας και τον πόθο μας για αυτονομία διότι ο διαμελισμός θα καταστρέψει ότι αγαπάμε και θα μας επιβάλει ότι αντιτίθεται άμεσα στο εθνικό μας πνεύμα.
Μόνο μια ξεχωριστή εθνική συνείδηση μπορεί να μας προστατεύσει από το αίτημα των νέων βαλκανικών κρατών για διαμελισμό της χώρας μας και να μας οπλίσει με δύναμη για να αντιμετωπίσουμε την προπαγάνδα που προετοιμάζει το διαμελισμό...»


Για την αντιγραφή
MORE SOKOL & ABECEDAR

Σάββατο, Δεκεμβρίου 15, 2012

Μήπως ξέρει κανείς?

 

İstanbul - Κωνσταντινούπολη

Μήπως ξέρει κανείς αν υπάρχει στο facebook κάποιος Έλληνας που γεννήθηκε και κατοικεί μόνιμα στην Τουρκία και ανήκει στην ελληνική μειονότητα της İstanbul - Κωνσταντινούπολης, αναγνωρισμένη από τη συνθήκη της Λωζάννης?

Προσοχή: Δεν ειρωνεύομαστε, ούτε “πουλάμε” πνεύμα. Απλά, θέλουμε να γνωρίσουμε ένα τέτοιο άτομο και να τον κάνουμε φίλο στο facebook για να τον ρωτήσουμε πώς νοιώθει σήμερα ως μέλος της,  αναγνωρισμένης, ελληνικής μειονοτητας στην Τουρκία.

Τετάρτη, Δεκεμβρίου 12, 2012

Ελληνο – Βουλγαρικές Λυκοφιλίες και όχι μόνο…

 

Ελληνο – Βουλγαρικές Λυκοφιλίες και όχι μόνο. Στο “παιχνίδι” και η Ρουμανία

ΕλληνοΒουλγαρικές Λυκοφιλίες -και όχι μόνο- σε βάρος της Δημοκρατίας της Μακεδονίας αποκαλύπτονται με τον πλέον επίσημο και ωμό τρόπο σε βίντεο από την εκπομπή enikos.gr του Ν. Χατζηνικολάου στις 3-12-2012 με τίτλο “Εθνικά θέματα: Η ώρα της αλήθειας”.

Ο καθηγητής του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Γρηγόρης – Ευάγγελος Καλαβρός μετά από μια προσπάθεια “ισορροπίας”, με πιρουέτες λεκτικού τύπου, στο τέλος λέει επί λέξη την αλήθεια και αυτό που πιστεύει οτι πρέπει να γίνει από ελληνικής πλευράς:

«Επειγόντως πρέπει να γίνει ένα μεγάλο βήμα. Να προσεγγίσουμε τη Βουλγαρία η οποία έχει με την Ελλάδα στο συγκεκριμένο ζήτημα (σημ: εννοεί τη Δ. της Μακεδονίας) κοινά συμφέροντα. Σε όλα! Απαιτείται λοιπόν να προσεγγίσουμε την Βουλγαρία…!!!»

Αμέσως μετά, ο Έλληνας υφυπουργός εξωτερικών Δημήτρης Κούρκουλας, ο οποίος προφανώς συμφωνεί με την καθηγητή, αποκαλύπτει:

«Αν διαβάζατε… έγιναν κινήσεις… έγινε τριμερής συνάντηση Βουλγαρίας, Ρουμανίας, Ελλάδας πριν από 10 ημέρες όπου ήταν ο κ. Αβραμόπουλος στη Σόφια και από πλευράς Βουλγαρίας στις Βρυξέλλες έχει αλλάξει η πολιτική της Βουλγαρίας…»  ενώ ο καθηγητής Γρηγόρης – Ευάγγελος Καλαβρός ομολογεί ότι χαίρετε γι αυτό που ακούει



Ελλάς – Βουλγαρία Συμμαχία λυκοφιλίας, λοιπόν, με στόχο την παρεμπόδιση της έναρξης ενταξιακών διαπραγματεύσεων εισόδου της Δημοκρατίας της Μακεδονίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Βέβαια, αυτού του είδους ΕλληνοΒουλγαρικές Συμμαχίες-Λυκοφιλίες σε βάρος Μακεδόνων δεν είναι κάτι το καινούργιο. Κρατάει χρόνια αυτή η “κολόνια” της ελληνοβουλγαρικής λυκοφιλίας στα Βαλκάνια.

Συγκεκριμένα, η λυκοφιλία αυτή, υπάρχει εδώ και τουλάχιστον 110 χρόνια. Την είχε αποκαλύψει & περιγράψει γλαφυρότατα ο πρωτοπόρος Μακεδόνας διανοούμενος Κρστε Πέτκωφ Μισίρκωφ στο βιβλίο του “Μακεδονικές Yποθέσεις” (“Za Makedonskite Raboti”) το οποίο πρωτοεκδόθηκε το 1903.

Για το συγκεκριμένο βιβλίο -το οποίο κυκλοφόρησε μεταφρασμένο και στα ελληνικά το 2003 από τις εκδόσεις Πετσίβα- και την διορατικότητα του σπουδαίου Μακεδόνα διανοούμενου Κρστε Πέτκωφ Μισίρκωφ θα αναφερθούμε σε επόμενη ανάρτηση εντός των προσεχών ημερών…

Τρίτη, Δεκεμβρίου 11, 2012

10 Δεκεμβρίου - Παγκόσμια Ημέρα Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων

 

Δελτίο Τύπου του Πολιτικού Κόμματος της Μακεδονικής Μειονότητας στην Ελλάδα “ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ - ΟΥΡΑΝΙΟ ΤΌΞΟ”

10 Δεκεμβρίου - Παγκόσμια Ημέρα Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων «Όλοι οι άνθρωποι γεννήθηκαν ελεύθεροι και ίσοι όσον αφορά την αξιοπρέπεια και τα δικαιώµατά τους».

Σε αυτές τις πολύ δύσκολες στιγμές που περνά η μεγαλύτερη μερίδα των κατοίκων της Ελλάδας ίσως θεωρηθεί πολυτέλεια να αναφέρεται κάποιος σε θέματα όπως είναι τα ανθρώπινα δικαιώματα, η προστασία των ευάλωτων κοινωνικών ομάδων όταν μας κυριεύουν τα οικονομικά θέματα και το πώς θα ανταπεξέλθουμε στις οικονομικές μας υποχρεώσεις ως άτομα και ως κοινωνία.

Από την άλλη μεριά έχουμε άνοδο του εθνικισμού και του φασισμού και αυτό σε συνδυασμό με την οικονομική κρίση έχει ως αποτέλεσμα τα ανθρώπινα δικαιώματα να πλήττονται την στιγμή που θα έπρεπε να φυλάγονται ως κόρη οφθαλμού από μια χώρα μέλος των Ηνωμένων Εθνών, μέλος του Συμβουλίου της Ευρώπης και μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Αναρωτιόμαστε όμως, αυτή η χώρα μέλος όλων αυτών των Οργανισμών που υπερασπίζονται τα ανθρώπινα δικαιώματα τι έχει κάνει μέχρι σήμερα για να πατάξει τις διακρίσεις και την μισαλλοδοξία? Η απάντηση είναι ότι δεν έχει κάνει πολλά ίσως δεν έχει κάνει τίποτα γιατί αν είχε κάνει κάτι δεν θα είχαμε φτάσει σήμερα στο σημείο ένα νέο-ναζιστικό κόμμα να βρίσκεται στα έδρανα της βουλής, στον οίκο της δημοκρατίας και από εκεί να απειλεί, να εκβιάζει, να χρησιμοποιεί τραμπούκικες μεθόδους κατά όλων των αδύνατων. Αναρωτιόμαστε επίσης τι έχει κάνει η ελληνική πολιτεία για να διδάξει και να εκπαιδεύσει τη νεολαία της ότι το «Πατρίς Θρησκεία Οικογένεια» είναι ρατσιστικό και ότι υπάρχουν αρχές και αξίες που θα έπρεπε να σεβόμαστε όπως είναι η αρχή της ισότητας. Τι έχει κάνει το ελληνικό κράτος για να προβάλει και να υπερασπίσει την πολύ-πολιτισμική κοινωνία της, Αρβανίτες, Βλάχοι, Τούρκοι, Μακεδόνες, Ρόμα, Εβραίοι και να μην εξαιρέσουμε και την ύπαρξη των οικονομικών μεταναστών στην Ελλάδα.

Μέχρι σήμερα είχαμε μάθει να λειτουργούμε δίνοντας προτεραιότητα στα ατομικά μας συμφέροντα χωρίς να σεβόμαστε το διπλανό μας, χωρίς να σεβόμαστε τη διαφορετικότητα του, το άλλο του θρήσκευμα, την διαφορετική του εθνική καταγωγή, τον σεξουαλικό του προσδιορισμό. Οι ανθρώπινες αξίες θα πρέπει να κυριαρχούν στην ζωή μας γιατί διαφορετικά θα καταλήξουμε να ζούμε σε μια χώρα ζούγκλα όπου ο κάθε φασίστας θα ξυλοκοπεί και θα μαχαιρώνει μέχρι θανάτου οποιοδήποτε δεν του αρέσει το πρόσωπο του ή ιδεολογία του.

Με αφορμή τη δεινή οικονομική κατάσταση που βιώνουμε θα πρέπει να επανεξετάσουμε και τη λειτουργία της κοινωνίας μας, φασίστες, νέο-ναζιστές, ολοκληρωτικές ιδεολογίες δεν πρέπει να έχουν καμία θέσει στη κοινωνία μας γιατί είναι απειλή για τη δημοκρατία και την ανθρωπότητα.

Το Γραφείο Τύπου
ΕΕΣ – Ουράνιο Τόξο.

Κυριακή, Δεκεμβρίου 09, 2012

Κρστε Πέτκοφ Μισίρκωφ από την Πέλλα/Πόστολ: “πατέρας” της σύγχρονης μακεδονικής γλώσσας.

 

Портрет на Крсте Петков Мисирков Πορτραίτο του Κρίστε Πέτκοφ Μισίρκωφ

Γεννήθηκε στο χωριό Ποστολ (σημαίνει Θρόνος) την σημερινή Πέλλα Γιαννιτσών που ταυτίζεται με τη γενέτειρα του Μεγάλου Αλεξάνδρου Πέλλα, στις 6 Νοεμβρίου 1874 με το παλαιό Ιουλιανό ημερολόγιο ή στις 18 Νοεμβρίου 1874 με το νέο Γρηγοριανό ημερολόγιο[1].

Το 1889, μετά το τέλος των σπουδών του στο ελληνικό σχολείο της γενέτειράς του, πήγε στο Βελιγράδι όπου με υποτροφία σπούδασε στη σχολή του Αγίου Σάββα.[2]

Το 1890 πήγε στη Σόφια για την συνέχιση των σπουδών του, απ’ όπου όμως σύντομα επέστρεψε στο Βελιγράδι.

Το 1893 γράφτηκε στην Παιδαγωγική Ακαδημία του Βελιγραδίου. Την ίδια χρονιά ίδρυσε με συμμαθητές του, στο Βελιγράδι, τη φοιτητική ένωση «Βαρδάρης», η οποία ήταν η πρώτη Μακεδονική εταιρία στη Σερβία. Στις 8 Ιουνίου 1895 αποφοίτησε από την Παιδαγωγική Ακαδημία.

Крсте МисирковΤο Οκτώβριο του 1895 πήγε στη Ρωσία και φοίτησε στη θεολογική σχολή της Πολτάβας, και στις 13 Σεπτεμβρίου 1897 μεταγράφηκε στη σχολή Ιστορίας και Φιλολογίας της Πετρούπολης.

Το ίδιο χρόνο γράφει την πρώτη του μελέτη με τίτλο Η σημασία των μοραβικών και ρεζαβινών διαλέκτων για τη σύγχρονη και ιστορική εθνογραφία της Βαλκανικής Χερσονήσου, η οποία δημοσιεύεται στο περιοδικό της Ρωσικής Γεωγραφικής Εταιρείας.

Στις 12 Νοεμβρίου του 1900 ιδρύει με συμμαθητές του τον μυστικό Μακεδονο-αδριανουπολίτικο Σύνδεσμο της Πετρούπολης.

Το 1901 σπουδάζει στο Πανεπιστήμιο της Οδησσού.

Άγαλμα του Κρίστε Μισίρκωφ στην πλατεία Πέλλα στο κέντρο της πόλης των Σκοπίων Споменикот на Крсте Мисирков на плоштадот Пела, во центарот на Скопје Τον Απρίλιο του 1902 ολοκληρώνει τη μελέτη που άρχισε στην Πετρούπολη με τίτλο Το ζήτημα της εθνικότητας και οι λόγοι της δημοτικότητας του Μακεδόνα βασιλιά Μάρκο.

Στις 31 Μαΐου 1902 ολοκληρώνει τις σπουδές του αλλά παραμένει στο πανεπιστήμιο όπου συνεχίζει την έρευνα ως μεταπτυχιακός φοιτητής με την καθοδήγηση του διάσημου καθηγητή Σλαβολογίας Λάβρωφ. Στις 18 Σεπτεμβρίου εκλέγεται πρόεδρος του Μυστικού Μάκεδονο - αδριανουπολιτικού Συνδέσμου στην Πετρούπολη.

Το Νοέμβριο του 1902 εγκαταλείπει τη Ρωσία και κατευθύνεται στα Βιτώλια (Μοναστήρι) για να συμβάλει στην προετοιμασία της Εξέγερσης. Από το Δεκέμβριο δε του 1902 διδάσκει στο πρώτο Γυμνάσιο Αρρένων του Μοναστηρίου.

Στα τέλη του Ιουλίου του 1903, λίγες μέρες μετά έκρηξη της Εξέγερσης του Ίλιντεν και μετά από παραμονή οκτώ μηνών στο Μοναστήρι, αναχωρεί συνοδεύοντας το φέρετρο του δολοφονημένου Ρώσου Προξένου Ροστόφσκυ στη Ρωσία. Φτάνοντας δημοσιεύει άρθρα σε ρωσικές εφημερίδες, πληροφορώντας το κοινό για την Εξέγερση του Ίλιντεν. Με τις διαλέξεις του προκαλεί το ενδιαφέρον στα μέλη της Λογοτεχνικής Ένωσης του Αγίου Κλήμεντος στην Πετρούπολη.

Τον Νοέμβριο του 1903 φτάνει στη Σόφια με σκοπό να τυπώσει το βιβλίο που προετοίμασε στη Ρωσία με τίτλο Μακεδονικές υποθέσεις. Η γλώσσα που χρησιμοποίησε ήταν η μακεδονική, συνέχεια των μακεδονικών διαλέκτων του Πρίλεπ και των Βιτολίων. Ο Μισίρκωφ με το βιβλίο του έβαλε τις βάσεις για τη σύγχρονη Μακεδονική λογοτεχνική γλώσσα.[3]

Στις 5 Δεκεμβρίου 1903 και ενώ το βιβλίο βρίσκεται στο τυπογραφείο, πηγαίνει στο Βελιγράδι, όπου κάνει διαλέξεις στους φοιτητές της Μεγάλης Σχολής για το Μακεδονικό ζήτημα. Με την επιστροφή του διανέμει το βιβλίο του στα βιβλιοπωλεία της Σόφιας. Η αντίδραση εκ μέρους της βουλγαρικής κυβέρνησης δεν αργεί να έρθει. Το βιβλίο κατάσχεται και καταστρέφεται ενώ ο ίδιος διώκεται και επιστρέφει στη Ρωσία. Εκεί, στις 7 Ιανουαρίου 1904, διορίζεται καθηγητής στο Γυμνάσιο Θηλέων του Βερντιάσκ της Ουκρανίας, στην Αζοφική θάλασσα.

Την 1η Σεπτεμβρίου 1905 εκδίδει στην Οδησσό την πρώτη μακεδονική εφημερίδα Βαρντάρ, και στις 4 Σεπτεμβρίου παντρεύεται την Αικατερίνη Μιχαήλοβα. Το εξώφυλλο από το πρωτότυπο βιβλίο Για τις Μακεδονικές Υποθέσεις - За Македонските Работи.Ένα χρόνο αργότερα γεννιέται ο μοναχογιός του Σέργιος.

Στις 18 Απριλίου 1907 η Μακεδονο-αδριανοπολιτική Επιθεώρηση, που εκδίδεται στη Σόφια δημοσιεύει ένα άρθρο του με τίτλο Σημειώσεις για την νοτιοσλαβική φιλολογία και ιστορία (σχετικά με το ζήτημα της διαχωριστικής γραμμής μεταξύ Βουλγάρων και Σερβοκροατών και τις γλώσσες που μιλούν οι λαοί αυτοί).

Το Οκτώβριο του 1912 ο Μισίρκωφ, ως πολεμικός ανταποκριτής ρωσικών εφημερίδων, παίρνει μέρος στον Α’ Βαλκανικό πόλεμο.

Την 1η Απριλίου 1913 μετατίθεται από το Γυμνάσιο της Οδησσού στο αντίστοιχο της Κισινιέφ, σημερινής πρωτεύουσας της Μολδαβίας.

Στις 21 Νοεμβρίου 1917 εκλέγεται βουλευτής Βεσαραβίας στο Κισινίεφ.

Ένα χρόνο αργότερα, στις 29 Οκτωβρίου 1918, συλλαμβάνεται από τις ρουμανικές αρχές του Κισινιέφ για αντιρουμανικές ενέργειες και εκτοπίζεται στο Μπεντίρι, από εκεί δε καταφεύγει στην Οδησσό η οποία βρισκόταν υπό Αυστρογερμανική κατοχή.

Στις 2 Δεκεμβρίου 1918 εγκαταλείπει την Οδησσό με προορισμό τη Σόφια, όπου μόλις φτάνει προσλαμβάνεται από το Εθνογραφικό Μουσείο ως διευθυντής του Τμήματος Ιστορίας.

Τον Σεπτέμβριο του 1919 προσλαμβάνεται από το Γυμνάσιο του Καρλόβου και αναλαμβάνει τη διεύθυνση.

Στις 10 Αυγούστου 1923 αρχίζει να γράφει τα απομνημονεύματά του, αλλά σταματά μετά μια εβδομάδα. Ένα από τα πιο ενδιαφέροντα ντοκουμέντα για τη ζωή και το έργο του δεν ολοκληρώνεται ποτέ.

Στις 4 Σεπτεμβρίου 1925 μετατίθεται στην Κοπρόβστιτσα ως διευθυντής του Γυμνασίου.

Τέλος, στις 26 Ιουλίου 1926 πεθαίνει στη Σόφια σε ηλικία 52 ετών.[4]

-------------------------------------------

[1] Για να βρείτε από το παλαιό Ιουλιανό ημερολόγιο την αντίστοιχη ημερομηνία του νέου Γρηγοριανού ημερολογίου δεν έχετε παρά να προσθέσετε 12 ημέρες, εάν πρόκειται για ημερομηνία του 19ου αιώνα, ή 13 ημέρες εάν πρόκειται για ημερομηνία του εικοστού αιώνα.

[2] Ο Κρίστε Μισίρκωφ εκτός απο τα μακεδονικά γνώριζε πολλές γλώσσες μεταξύ αυτών και ελληνικά.

[3] Σήμερα η Μακεδονική γλώσσα είναι διεθνώς αναγνωρισμένη. Τα  κορυφαία διεθνή μέσα μαζικής ενημέρωσης  μεταδίδουν ειδήσεις και στη μακεδονική γλώσσα όπως το Βρεττανικό BBC  http://www.bbc.co.uk/macedonian, η Γερμανική Dеutshe Welle, http://www.dw-world.de/dw/0,,637,00.html και η Φωνή της Αμερικής http://www.voanews.com/macedonian

[4] Το κείμενο είναι του Γιώργου Πετσίβα από την εισαγωγή της επανέκδοσης του βιβλίου του Κρίστε Μισίρκωφ στα ελληνικά: Γιώργου Πετσίβα, ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΕΣ ΥΠΟΘΕΣΕΙΣ, Εκδόσεις Πετσίβα, Αθήνα 2003, μετάφραση Δημήτρης Καραγιάννης.

-------------------------------------------

Ακολουθεί ένα τμήμα κειμένου απο το διάσημο βιβλίο ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΕΣ ΥΠΟΘΕΣΕΙΣ του Κρίστε Μισίρκωφ. Διαβάζοντάς το, λάβετε υπόψη  σας ότι γράφτηκε το 1903 δηλαδή την εποχή που το σύνολο της γεωγραφικής περιοχής της Μακεδονίας δεν ήταν μοιρασμένο μεταξύ Ελλάδας, Σερβίας και Βουλγαρίας αλλά τμήμα της τότε Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.

“Πάνω απ’ όλα, ο καθένας γνωρίζει ότι λατρεύουμε τη χώρα μας, τη Μακεδονία και νιώθουμε ότι αυτή είναι η χώρα στην οποία ανήκουμε.

Από παιδιά ακόμα νιώσαμε ότι κάθε τι που είναι αγαπητό σε άλλους είναι και σε εμάς επίσης. Κλαίνε οι άλλοι, κλαίμε κι εμείς, γελούν, γελάμε κι εμείς. Αυτή είναι η παγκόσμια ευτυχία και δυστυχία, μαζί με τα ήθη και έθιμα που μοιραζόμαστε, που μας κάνει ένα έθνος, ένα σύνολο.

Αλλά αν περάσουμε τα σύνορα της Μακεδονίας προς τα βορειοανατολικά, το νότο ή το βορρά, δηλαδή προς τη Βουλγαρία, την Ελλάδα ή τη Σερβία, θα νιώσουμε αμέσως ότι ένας διαφορετικός άνεμος φυσάει· θα νιώσουμε απρόσκλητοι επισκέπτες, και αν θελήσουν να μας συμπεριφερθούν σαν αδέρφια θα είναι για να μας παραπλανήσουν και να μας θέσουν υπό την εκμετάλλευσή τους.

Όλοι οι γείτονές μας συνεχώς μας διαβεβαιώνουν ότι ανήκουμε στην εθνικότητά τους και ότι η μόνη ελπίδα σωτηρίας βρίσκεται στην ένωση συνολικά της Μακεδονίας, ή τουλάχιστον του μεγαλύτερου μέρους της, με τις χώρες τους.

Αντιλαμβανόμαστε λοιπόν ότι όλοι αυτοί οι άνθρωποι, για τους οποίους έχουμε μάθει μόνο από τα βιβλία, και τους οποίους έχουμε φτάσει να θεωρούμε ότι θέλουν να μας βοηθήσουν να κερδίσουμε την ελευθερία μας, θα μας πλησιάσουν σαν φίλοι και συμπατριώτες και θα γίνουν δήθεν προστάτες μας, όχι επειδή είμαστε Έλληνες ή Βούλγαροι ή Σέρβοι, κι όχι επειδή ανησυχούν για τα παγκόσμια ανθρώπινα δικαιώματα συμπεριλαμβανομένων και των δικών μας, ή επειδή επιθυμούν να μας βοηθήσουν και να μας σώσουν από κάποιο κίνδυνο, αλλά καθαρά από εγωιστικούς λόγους, οι οποίοι τους οδηγούν να εκμεταλλευτούν το γεγονός ότι χρησιμοποιούμε τα ονόματά τους για να ορίσουμε τους εαυτούς μας.

Εκμεταλλεύονται αυτό το γεγονός –το ότι ο λαός της Μακεδονίας ορίζεται σαν σερβικός, ελληνικός ή βουλγάρικος- για να επεκτείνουν τα κράτη τους και να εξασφαλίσουν τα συμφέροντά τους προσαρτώντας, αν όχι όλη, τουλάχιστον το μεγαλύτερο μέρος της Μακεδονίας. […]

Αυτό σημαίνει ότι τα τοπικά συμφέροντα προηγούνται και τα οικουμενικά έπονται· τα πρώτα είναι ο σκοπός τα δεύτερα το μέσο. Τα συγκεκριμένα ονόματα –Σέρβος, Έλληνας ή Βούλγαρος- δείχνουν για τη Μακεδονία τα μέσα με τα οποία αυτά τα κράτη θα ήθελαν να μας υποτάξουν.

Αν εμείς από τη μεριά μας αγαπάμε τη χώρα μας και τους εαυτούς μας, θα πρέπει να σεβαστούμε τα μακεδονικά συμφέροντα και να τα κρατήσουμε πιο ψηλά από τη Βουλγαρία, τη Σερβία και την Ελλάδα.”

Κρίστε Μισίρκωφ, 1903.

ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΕΣ ΥΠΟΘΕΣΕΙΣ, Εκδόσεις Πετσίβα, Αθήνα 2003, μετάφραση Δημήτρης Καραγιάννης

-------------------------------------------

Κυριακή, Δεκεμβρίου 02, 2012

ΚΑΛΩΣ ΟΡΙΣΑΤΕ ΚΑΙ ΕΣΕΙΣ ΣΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΚΥΡΙΕ ΔΗΜΑΡΧΕ !

 

ΕΙΔΗΣΗ ΣΟΚ

Με μεθοδικότητα και μανία έχει ξεκινήσει ρατσιστική δίωξη από Εισαγγελέα και πρωτοδίκη κατά του Γιάννη Βοσκόπουλου, Δημάρχου του Λέριν/Φλώρινας.
= = =

 

ДОБРО ДОЈДОВТЕ И ВИЕ ВО ИГРАТА ГОСПОДИНЕ ГРАДОНАЧАЛНИЧЕ !
ΚΑΛΩΣ ΟΡΙΣΑΤΕ ΚΑΙ ΕΣΕΙΣ ΣΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΚΥΡΙΕ ΔΗΜΑΡΧΕ !

Γραμμένο σε 01.12.2012

Με μεθοδικότητα και μανία έχει ξεκινήσει ρατσιστική δίωξη από Εισαγγελέα και πρωτοδίκη κατά του Γιάννη Ιωάννης Βοσκόπουλος, Δήμαρχος Φλώρινας-ΛέρινΒοσκόπουλου, Δημάρχου του Λέριν/Φλώρινας.
Είναι ο μοναδικός ,,ντόπιος,, αιρετός στην Φλώρινα και προσπαθούν, συνηγορώντας και οι δικαστικές αρχές της Φλώρινας, να τον εξοντώσουν. Ποτέ μέχρι σήμερα δεν υπήρξε εναντίον κανενός αιρετού τέτοιας μορφής δίωξη.

Το τί έχει πράξει και δέχεται τόσες κατηγορίες, ακόμη δε έχει γίνει γνωστό και περιμένουμε να δούμε με ποιό τρόπο και ποιές κατηγορίες το Ελληνικό Κράτος, οι Δικαστικές Αρχές της Φλώρινας και άλλοι μυστικοί παράγοντες σπιλώνουν και εκφοβίζουν τους ντόπιους Μακεδόνες της Φλώρινας/Λέριν.

Ίσως  μεθόδοι του παρελθόντος, οι οποίες ποτέ δεν πάλιωσαν, χρησιμοποιούνται και πάλι προς εκφοβισμό ορισμένων συνειδητοποιημένων και μη Μακεδόνων και τους θυμίζουν ότι υπάρχει και το ρετσινόλαδο. Ίσως δεν αρέσει σε μερικούς, ότι Μακεδόνες, ασχέτως δημοσίας προβολής ή μη της μακεδονικότητάς τους, αναλαμβάνουν πλέον σημαντικές θέσεις στις τοπικές κοινωνίες τους.

Αυτή ήταν η εώς τώρα είδηση. Θα δούμε το τί θα ακολουθήσει…


Ας κάνουμε όμως τώρα μια ανάλυση του γενικότερου αυτού φαινομένου, έτσι όπως βλέπουμε τα πράγματα στο Ουράνιο Τόξο-Виножито.

Από τις αρχές του προηγούμενου αιώνα, όταν

Σάββατο, Δεκεμβρίου 01, 2012

Κυκλοφόρησε το φύλλο Δεκεμβρίου 2012 της Νόβα Ζόρα

 

Κυκλοφόρησε το φύλλο Δεκεμβρίου 2012 της Νόβα Ζόρα.

Released the edition of Nova Zora December 2012.

Објави издание на Нова Зора Декември 2012 година.

http://www.novazora.gr/

Κυκλοφόρησε το φύλλο Δεκεμβρίου 2012 της Νόβα Ζόρα.